ملک‌الشعرا بهارشمارهٔ ۵۹
پیوند ببندند بتان لیک نپایند
ور زان که بپایند بگویند و نیایند
وانگه چو بیایند نخندند و ز عشاق
خواهند که‌شان هیچ نبوسند و نگایند
گویند نباتی را، مردم به دهان در
گیرند، ولی نه بمکند و نه بخایند
این یوسفکان گرچه عزیزند ولیکن
ای کاش که هیچ از شکم مام نزایند
ور زان که بزادند شوند آبله‌رویان
تا زشت شوند و دل مردم نربایند
ور زان که ربودند بمیرند که عشاق
بر جای غزل نوحه بر ایشان بسرایند
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
پیوند ببندند بتان لیک نپایند
ور زان که بپایند بگویند و نیایند
هوش مصنوعی: مجسمه‌ها شاید پیوندهایی ایجاد کنند، اما این پیوندها پایدار نیستند. اگر هم پایدار بمانند، در نهایت فقط در مورد آن صحبت می‌شود و به عمل نمی‌رسند.
وانگه چو بیایند نخندند و ز عشاق
خواهند که‌شان هیچ نبوسند و نگایند
هوش مصنوعی: وقتی آن‌ها بیایند، نمی‌خندند و از عاشقان انتظار دارند که حتی هیچ‌کس را نبوسند و به کسی نگاه نکنند.
گویند نباتی را، مردم به دهان در
گیرند، ولی نه بمکند و نه بخایند
هوش مصنوعی: می‌گویند که مردم گیاهی را در دهان می‌گذارند، اما نه می‌مکند و نه می‌بلعند.
این یوسفکان گرچه عزیزند ولیکن
ای کاش که هیچ از شکم مام نزایند
هوش مصنوعی: این جوانان زیبا و باارزش هرچند که ارزشمند هستند، اما ای کاش هرگز از شکم مادر متولد نمی‌شدند.
ور زان که بزادند شوند آبله‌رویان
تا زشت شوند و دل مردم نربایند
هوش مصنوعی: اگر کسی به دنیا بیاید و از نظر ظاهری زشت باشد، نمی‌تواند دل مردم را به دست آورد و محبوبشان شود.
ور زان که ربودند بمیرند که عشاق
بر جای غزل نوحه بر ایشان بسرایند
هوش مصنوعی: اگر آن محبوبان را بربایند و از بین ببرند، عشاق برای آن‌ها در جایگاه خود، غزلی به عنوان نوحه خواهند سرود.