هوش مصنوعی: وقتی آن خال سیاه به لب تو افتاد، دل من پر از غم و اندوه شد و به شدت تحت تاثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف گونه‌ای از زیبایی می‌پردازد که در چهره شخصی وجود دارد. به جای آنکه به یک کاغذ یا نوشته‌ای اشاره کند، به زیبایی‌های طبیعی و درون‌سازی پرداخته می‌شود که مانند رنگ‌های محو و ظریف بر روی چهره نقش بسته‌اند. این زیبایی به‌قدری دلنشین است که مانند هنری در یک دفتر، نقش آن بر دل‌ها باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: سیب به خاطر آسیبی که به این دنیا رسیده، رنگ و حالت تو را به خود گرفته است. نارنج هم به خاطر درد و غمی که دارد، زرد شده و به نارنگ تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: در مسیر تو، چشم من از یک هفته به هفتاد روز نگاه کرده است و کار من در پی تو، از یک قدم به فاصله‌ای بسیار بلند افتاده است.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو چون نرگس حسود است و به خاطر زیبایی‌ات، سرو با قامت بلندش هم هنگام ایستادن، ناتوان و کم‌قد به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: چشمم را بستم تا از دل بی‌خبر او دور شوم و به خاطر داشته‌ام که تو، گمشده‌ام، در دام من گرفتار شده‌ای.

هوش مصنوعی: می‌دانم که ناله‌های من نتوانسته در دل سخت تو اثری بگذارد و به همین خاطر، احساس من به شدت جریحه‌دار شده است.

هوش مصنوعی: به هنگام نواختن چنگ، این غزل با آهنگی دلنشین پدید آمد و بهار احساسات را در دل Stir کرد و هماهنگ با صدای چنگ شد.