هوش مصنوعی: من از دردهای درونم شکایت می‌کنم و با صدای بلند گریه می‌کنم، چون از یار و دیارم دور افتاده‌ام و احساس تنهایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای باد شبانگاهی، لطفاً نام و اخبار این فرد زمین‌گیر را بگیر و به یار نامدار برسان.

هوش مصنوعی: وقتی که از خراسان خارج شدم، به دل شتابان شدم و دچار نگرانی گشتم. احساس کردم که چیزی از من تغییر کرده و حالتی آشفته و نزار دارم.

هوش مصنوعی: در نام تهران مطرح شدم و حقایق را منتشر کردم، اما دیر وارد میدان شدم و به همین خاطر، من و کارهایم از ارزش افتادیم.

هوش مصنوعی: من نامی از این شهر نخواستم، اما بدهکاری‌ام در این شهر زیاد شد. هیچ بهره‌ای از این شهر نبردم جز لذت‌های گاه و بیگاه.

هوش مصنوعی: بدبخت و محکوم به عذاب، در دنیای ناپاکی که به من گرفتار شده‌ام، ای شهریار ضعیف و آسیب‌پذیر، چه کلافه و پریشان حال هستم.