هوش مصنوعی: غم به گردن من مانند طوقی از آهن افتاده و سنگینی‌اش را حس می‌کنم، مانند زاهدی که لباس‌های پاره‌اش را بر دوش دارد، سختی و بلا هم بر جسم من سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: دستم به خاطر عشق به محبوب آسیب دید و حالا به خاطر عشق او، خود را در گردن او آویزان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: آن کودکی که همیشه در دل به او محبت داشتم، زمانی که از نظرم دور شد و به دیگران نزدیک شد، دوباره به دامنم چسبید.

هوش مصنوعی: بدگویی جاهلان باعث شده که محیط زندگی‌ام را آشفته کند، حسادت‌ها و کینه‌ها به دور و برم چنگ انداخته‌اند.

هوش مصنوعی: دل من از آرزوها و خواسته‌هایی که به فطرت و طبیعت من وابسته است، رنج می‌کشد و احساس می‌کنم که باید در هر جایی به سر ببرم و آنچه را که می‌خواهم به دست آورم.

هوش مصنوعی: بلبل که نشانی از زیبایی و خوش‌زبانی دارد، باعث می‌شود که سخن‌های شیرین او در دل و در محیط‌های گوناگون، از جمله خانه و محل زندگی و باغ‌ها، به راحتی پخش شود و جذابیتی ویژه داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی زمانه شنید که من با زبانی شیرین صحبت می‌کنم، مرا از روی بلندی آسمان به قفس آهنی آویخت.

هوش مصنوعی: بدن من مانند شمع ذوب می‌شود و این دل سوزانم مانند شعله‌ای در فانوس، بر پیراهنم افشانده شده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دل من احساس نفرت ایجاد می‌کرد، مانند پرده‌ای تیره بود که روزنه‌ای نور را مسدود کرده است.

هوش مصنوعی: تاریکی افکار رقیبان مانند پرده‌ای در برابر من قرار گرفت و دل روشنی که دارم، به آن بها و ارزش نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: حلاج‌وار، من نیز از چه چیزی سخن می‌گویم که حقیقت را، در حالی که در چنگال بلا هستم، بر این دنیا بگویم.