هوش مصنوعی: ای آسمان بلند، چه اندازه مرا دچار درد و رنج کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: خسته شدن کسانی که آگاهی دارند تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ و تا کی باید آزاد مردان را زیر فشار قرار دهند؟

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر ناامیدی و رنجی عمیق است. تا کی باید در وضعیت دشوار و تلخی زندگی ادامه داد و در خفقان به سر برد؟ این احساس به نوعی توهین به کرامت انسان و عدم توجه به زندگی و مرگ او اشاره دارد. به عبارتی، شاعر به وضعیت ناگوار و بی‌توجهی جامعه به درد و رنج انسان‌ها اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: چندین جا را که پر از حرف‌های بی‌مفهوم است، مانند نسیمی که می‌وزد، دوندگانی را می‌بینی که در جهت‌های مختلف حرکت می‌کنند و به جلو می‌روند.

هوش مصنوعی: وقتی که از این نظام نادرست و ظالمانه خارج شوی، چگونه می‌توانی در این راه ناپسند باقی بمانی؟

هوش مصنوعی: کی ممکن است که خوشی و بدی در زندگی به هم آمیخته شوند، مانند این‌که در یک جام هم زهر وجود داشته باشد و هم قند؟

هوش مصنوعی: چه زمانی این طاق نفاق خواهد شکست؟ و چه زمانی این دام آسیب به هم خواهد خورد؟

هوش مصنوعی: اگر ستارگان از هر طرف متلاشی شوند، آنگاه این طاق بلند بر روی ما خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که هفت سیاره از مدار خود خارج شوند و در نتیجه ستاره‌های ثابت از هم جدا شوند و از این وابستگی رها شوند؟

هوش مصنوعی: ستاره‌ها مانند زغال‌های نیم‌سوز از کهکشان‌ها جدا می‌شوند، درست مانند آتش که از مشعل می‌جهد.

هوش مصنوعی: وقتی که زمان نابود شود، مانند این است که مکان از هم بپاشد و در آن لحظه دیگر نیروی جاذبه اعمال نخواهد شد.

هوش مصنوعی: چقدر از این داستان بی‌معنا و بی‌اساس باقی مانده است و چقدر از این افکار بی‌فایده و بی‌ثمر وجود دارد؟

هوش مصنوعی: انسان از گیاهان نشأت گرفته است، و این سخن را پیران و حکیمان در کتب خود بیان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: این گیاه اکنون به درختی تبدیل شده که دارای برگ و میوه‌اش نیز به شکل نیزه، چوب دست و طناب است.

هوش مصنوعی: خود او باعث تغذیه‌ی گوسفندان بود و خودش هم نوع خودش را به مانند گوسفند پاره کرد.

هوش مصنوعی: هر وقت رنگ و حالتی جدید به خود می‌گیری، با همین فریب و ترفند روز و شب را برای دیگران می‌سازی.

هوش مصنوعی: گاهی پرنده نیلگون را به سوی آسمان می‌فرستی و گاهی از نیل آن پرنده می‌کاهی.

هوش مصنوعی: ما این تغییر و دوگانگی را به نام زمان می‌شناسیم، اما از آنجا که هیچ درسی از گذر آن نگرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: توجهی به لطافت و ضعف خود نداشته باش، زیرا در برابر مشکلات و چالش‌ها، مانند باد سست و ضعیف نیستی. بلکه باید مانند پرنده‌ای با بال‌های قوی و تیز، به سوی اهداف خود پرواز کنی و با دقت و هوشیاری به سمت مقصود برسی.

هوش مصنوعی: بشر در زندگی خود به خطا و فریب خود را به شکل‌هایی درمی‌آورد که در واقعیت وجود ندارند. عمر خود را صرف توهمات و فریب‌هایی می‌کند که در نهایت او را به سخره می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تمام اینها فقط خیال و تفکر و خودبزرگ‌بینی است، چه دو روز باشد و چه صد سال و اندی.

هوش مصنوعی: چند بار باید تاوان این فریبکاری‌ها و ظاهرسازی‌ها را بپردازیم؟ چند بار باید به این حقه‌ها و مکرها و ترفندها اعتماد کنیم؟

هوش مصنوعی: چند مدت دیگر باید مانند حیوانات بی‌هدف، شب و روز، زندگی ارزشمند خود را صرف کارهایی بی‌فایده و بیهوده کرد؟

هوش مصنوعی: چند بار باید کسی با بدن قوی و روح ضعیف زندگی کند در حالی که خدمتگزاران در جستجوی قدرت و سلطان در غم و درد هستند؟

هوش مصنوعی: بدن خود را تقویت کن، ولی روح و جانت را نیز پرورش بده. مانند سوزنی که شکسته، نگذار زندگی‌ات تحت‌الشعاع قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان آتش بریزد، نترس و اگر زمانه بر تو سخت بگیرد، بخند.

هوش مصنوعی: این دنیا اگرچه در ابتدا دشوار و ناپخته به نظر می‌رسد، اما در گذر زمان و با تجربه، به بلوغ و کمال می‌رسد.

هوش مصنوعی: از این مکان کهن و خسته‌کننده بگذر و به مقداری جدیدتر و زیباتر فکر کن.

هوش مصنوعی: اگر لباسی کوتاه باشد، باید آن را نو و تازه کرد، زیرا وقتی لباس کوتاه شد، دیگر نمی‌تواند بلند باشد.

هوش مصنوعی: تو در مسیر زندگی‌ات، به دوستان خوب و باصفا برخورد می‌کنی که می‌توانند برایت همواره راه را هموار کنند و از مشکلات و موانع جلوگیری کنند.

هوش مصنوعی: خودت را خوب نگه‌دار و بپذیر که گاهی اوقات آدم باید عواقب کارهایش را بپذیرد، حتی اگر نتیجه کار خودش به ضررش تمام شود.

هوش مصنوعی: بر کسی چیزی را پسند نکن که آن اشخاص خودشان هم برای خودشان خوشایند نیستند.

هوش مصنوعی: راستگو باش، دیدگاهی مثبت داشته باش و با شادی زندگی کن. به آنچه می‌شنوی گوش بده، بیاموز و به کارهایی که انجام می‌دهی پایبند باش.