هوش مصنوعی: در روز قیامت، تهران به هم می‌ریزد و هر کسی باید به موقعیت خود برسد. تا فردا، هرگونه زنده‌بودن و زندگی را جشن می‌گیریم و در این وضعیت، بلند آوازه می‌زنیم.

هوش مصنوعی: روح غیر منطقی و بی‌معنای این خر مرده ملت، که به قضا و قدر هر روز اوضاعش از روز قبل خراب‌تر می‌شود، زنده باد.

هوش مصنوعی: در این دیار، اگر همه مردم در حال احمقانه رفتار کردن باشند و کسی با عقل و درک درست به میدان بیاید، او را تحسین می‌کنند و می‌گویند که او باید زنده باشد.

هوش مصنوعی: اگر اسب تازی بمیرد از اندوه، بهتر است که در میدان جلوی آن بمیری، چرا که در آنجا احمق‌ها می‌گویند خر زنده باد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی، در دشت وطن، مرده‌ات را از زیر خاک بیرون می‌آورند. پس سلام بر اسب و الاغ که زنده‌اند و زندگی را ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: در فضایی که برتری و فضیلت وجود ندارد، تفاوتی بین دانش و نادانی نیست. در اینجا، کسانی که نادانند همیشه مرده و در حال زوال هستند، اما آنهایی که دانش دارند، به طور مداوم در حال شکوفایی و زندگی هستند.

هوش مصنوعی: اگر کسی بگوید که حیدر (علی) قلعه خیبر را گرفت، همه به جای حیدر می‌گویند: خیبر زنده باد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از افراد بدی مانند خولی، شمر و سنان تعریف و تمجید کند، همه با صدای ناخوشایند و به صورت همزمان می‌گویند: «زنده‌باد!»

هوش مصنوعی: کسی که امروز درباره کسی به بدگویی می‌پردازد و در حق او رشوه‌ای می‌دهد، ممکن است فردا به خوبی او اشاره کند و از او تعریف کند.

هوش مصنوعی: در پی شستشو و دفن انسان‌های پرنشاط و زنده، آن مرده‌شویی که در این محیط بی‌روح به زندگی ادامه می‌دهد، زنده و پایدار باشد.

هوش مصنوعی: در باغی که بلبل صدای انتقاد زاغ را بشنود، باید بر این باور بود که زندگی با گل و ریحان مرده و خار و خنجر ادامه دارد.

هوش مصنوعی: مردم با دانش و سالم دیگر وجود ندارند و به جای آن، کسانی که بدتر و ضعیف هستند، زنده‌اند.