هوش مصنوعی: اگرچه زندگی بر دوش من فشار آورده و مرا خسته کرده است، اما زیبایی و جذابیت تو همچنان باعث دلگرمی من می‌شود.

هوش مصنوعی: شما با قامت خمیده و کمر شکسته، نشانه‌ای از سالخوردگی را به نمایش می‌گذارید، در حالی که دو زلف شما به چه دلیل تاب خورده و نازک شده‌اند؟

هوش مصنوعی: شنیده بودم که در آب، موهایی از مار شکل می‌گیرد، اما خورشید سال‌ها بر آن بتابد.

هوش مصنوعی: من هرگز آن را ندیدم، اما در آب تصویر تو را دیدم که گیسویت خم شده بود و به شکل ماری درآمد و قلب مرا نیش زد.

هوش مصنوعی: دو رشته مو را روی گوش‌های روشنت از دو طرف برآمده‌اند که مانند دو عقرب به نظر می‌رسند و از دو گوشه‌های زیبای صورتت نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کس درباره برج عقرب چیزی شنیده، اما هیچ‌کس درباره برج ماه چیزی نشنیده است.

هوش مصنوعی: دوستان و هم‌نشینان، بگذارید و از کنار من عبور کنید؛ چون غم‌هایم همانند تیغ‌هایی هستند که زندگی‌ام را قطع کرده‌اند.

هوش مصنوعی: از دوستان و یاران خود جدا شدم، انگار که زمانه در آن شهر مرا اضافی و بی‌فائده دیده است.

هوش مصنوعی: تنها گلی که در روز نوروز چیدم، از چهره دوستم بود، و اکنون یک سال گذشته است، اما هنوز نتوانسته‌ام گل دلخواهم را بچینم.

هوش مصنوعی: از بین تمام خوبان، زیبایی را انتخاب کردم که به خاطر شوخی‌های دوستان، از دل دشمن انتقام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عشق خود را در عمق قلبم پنهان کردم، اما قلبم را جریحه‌دار کرد. آن را در کنار چشمانم قرار دادم، ولی چشمانم به او بسیار بی‌توجه بودند.

هوش مصنوعی: رشتهٔ پیوند و دوستی بین عاشقان گسسته شد و اکنون وسیله‌ای برای ارتباط و اتحاد دشمنان شده است.

هوش مصنوعی: از شدت درد و رنجی که داشتیم، صدایمان به ناله تبدیل شد و نتوانستیم دیگر بر تحمل خود بیفزاییم؛ بنابراین ناگزیر به نوشتن نامه‌ای از روی اندوه و ناکامی اقدام کردیم که گویا بر دل‌دردهای ما افزوده شد.

هوش مصنوعی: ما به سادگی اعتراض کردیم و او با خشم ما را در خانه‌اش پذیرفت و زندگی‌مان را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: چیستی عهدی که بر جان عاشقان رحمت نازل کرد؟ چه روزی بود که بر چهره دوستان لبخند زند؟

هوش مصنوعی: سیاست او پر از ترس و هیچ امیدی در آن نیست، و روش او همواره با نگرانی همراه است و هیچ امیدی به بهبود در آن نمی‌بینیم.

هوش مصنوعی: عقرب زلف او دل مرا نیش زد، و من از او می‌خواهم که جزای این کارش را ببیند، چرا که دل من او را از میان همه‌ی شهر انتخاب کرده است.

هوش مصنوعی: صبر و ایمان من را نابود کردند و قلبم را از روی رضایت گرفتند و دینم را هم به سرقت بردند.

هوش مصنوعی: به باغ رفتم و دیدم که مرغکی آزاد روی شاخه گلی نشسته و با صدای حزین خود آواز می‌خواند.

هوش مصنوعی: سؤال کردم و گفتم چرا حالت این‌طور است؟ او گفت که حال و روز تو مرا ناراحت کرد و اشک‌هایم سرازیر شد.

هوش مصنوعی: از خانه خارج شدم و پا روی پل گذاشتم. بار سنگین اندوه من به قدری بود که پل به زمین رسید.

هوش مصنوعی: در زنده‌رود قطره‌ای از اشک من به زمین افتاد و به رنگ خون درآمد، که از این اتفاق موجی بزرگ در آب به وجود آمد.

هوش مصنوعی: من به مرگ نزدیک شده بودم، اما ناگهان پیامی از دوستانم رسید که خبر خوشی به من داد.

هوش مصنوعی: نامه‌ای خوشحال‌کننده آمد که با رسیدن آن، شادی و نشاط من از شاخه آرزوها شکوفا شد.

هوش مصنوعی: چهرهٔ محبوب همچون یک گالری هنری است که با هر نوشته‌اش دو صد تصویر زیبا و دل‌فریب در دل خود دارد.

هوش مصنوعی: نثر زیبا و لطیفی مانند جواهرات طلایی، و نظمی دلنشین که مانند رشته‌های مروارید به هم پیوسته است.

هوش مصنوعی: با مهارت و توانایی، خطی نوشته شده که زیبایی آن به اندازه خط یاقوت است و نشان می‌دهد که قلم به خوبی بر روی کاغذ حرکت کرده است.

هوش مصنوعی: یک نوشتار همراه با نامه‌ای، شعری لطیف و شیرین به مانند عسل ناب است که از عبارات زیبا و دلنشین تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: علی، بنده‌ای از بندگان پیامبر است که وقتی قلم را برمی‌دارد، به گونه‌ای می‌نویسد که نشان‌دهنده‌ی فضل و مقام بزرگ اوست.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوهی که از روزگار داشتم، بارها با یاد علی به فریاد و استغاثه پرداختم و در نهایت، در روز بازگشت، پایم به او رسید و به دادم رسید.

هوش مصنوعی: به راستی علیا! این شاعر چقدر زیبا نوشته است که کلماتش مانند ستاره‌ها درخشان و پرنورند.

هوش مصنوعی: در این شعر شاعر به یک قصیده اشاره می‌کند که باعث شده شخصی به شکوه و زیبایی طلا بیفزاید و به جایگاهی رفیع در ادب و دانش نایل آید. شاعر همچنین به این نکته اشاره می‌کند که این فرد با ابن عمید که یکی از شخصیت‌های مهم علمی و ادبی زمان خود بوده، هم‌سطح شده است.

هوش مصنوعی: من قصد دارم درباره‌ی قافیه‌ی خاصی صحبت کنم، اما در واقع اشاره‌ام به ابن عمید و شاگردش است.

هوش مصنوعی: شما علامتی از نیکی و علم برتر هستید، مانند بیرونی که از شخصیت‌های برجسته و معروف به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: تو نوشته بودی که من این شعر را در حال حاضر برای خواجه خواندم و او شنید و بسیار پسندید.

هوش مصنوعی: به نام استاد، شعرهای زیادی از من باقی مانده است که پس از مرگم، دیده خواهد شد.

هوش مصنوعی: به جای این که دیگران به من بها ننهدند و مرا به چیزی نخرند، او به خاطر اصالت و پاکی نسبش، مرا انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: من تنها از دو مرد در دنیا قدردانی می‌کنم؛ یکی از آنها رفته و دیگری همواره باقی‌مانده است.

هوش مصنوعی: من فردی هستم که هیچگاه به کسی وابسته نمی‌شوم و وقتی هم که وابسته شوم، هیچ جادویی نمی‌تواند ارتباطم را قطع کند.

هوش مصنوعی: در زمانی زندگی می‌کنم که برای دوستی، از جانم هم می‌گذرم؛ زیرا دوستان حتی نمی‌توانند نام دوست را به زبان بیاورند.

هوش مصنوعی: من به ثروت و زیبایی او طمع نداشته‌ام، اما شخصیت بزرگ و فطرت نیکش مرا به سوی او جذب کرده است.

هوش مصنوعی: من به مدت چهار سال تمامی تلاش خود را صرف کار و حمایت او کردم و از جهان گفت و شنید رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: در این روزگار نادرست و پست، به جای اینکه گفتار و حرف‌های خوب و شیرین را بشنویم، فقط صداهای ناهنجار و بی‌محتوا به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار! از برکات نوشتار تو، در زمین خیال من گل محبت و وصال روییده است.

هوش مصنوعی: به ری رفت و از اصفهان به شهر طبرزد و فانید رسید، حالا تو هم می‌توانی از اصفهان به طبرزد و فانید بروی.

هوش مصنوعی: وقتی دست من از رنگ‌های سیاه و سپید خالی است، تنها می‌توانم برایت به وسیله کلام و نوشتن بر روی کاغذ پیام بفرستم.

هوش مصنوعی: همیشه تا زمانی که سواران از خراسان دوباره به جنگ برنخیزند، چرخ (زمان) به خون غلتیده است.

هوش مصنوعی: شاد زندگی کن و از نیکی و فضیلت حمایت کن؛ گذشته‌ات را فراموش نکن و قدرت خود را از ناامیدی دور نگه‌دار.