هوش مصنوعی: برخیز ای ساقی، آن جام پادشاهی را به من بده تا به یاد شاهنشاه پهلوی بنوشم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، جای نگرانی نیست که به عظمت تو آسیبی برسد، اگر تو یک نصیحت از من، که یک فرد بی‌پول هستم، بشنوی.

هوش مصنوعی: در دل مردم عادی بنشین، زیرا اینجا از کاخ پادشاهی امن‌تر و زیباتر است.

هوش مصنوعی: از ما دور نشو، چون جوانان معروفی بودند که به گفت‌وگو با پیران گوشه‌نشین علاقه داشتند.

هوش مصنوعی: به مردم ضعیف و نیازمند احترام بگذار و به خاطر داشتن خیال آرام و توانایی‌های خود، شکرگزاری کن.

هوش مصنوعی: به خاطر ادب و اهل علم خشم نکن؛ تا فردوسی دوباره متولد نشود و محمود غزنوی سرزنش نشود.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، به حرف هر کسی گوش نده و به اهل علم و فضیلت آسیب نرسان، که بعدها از این کار خود پشیمان خواهی شد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، وجود مرد هنرمند همچون کیمیا است؛ تو کیمیاگری و در جستجوی طلا هستی.

هوش مصنوعی: بهار مانند یک گنج ارزشمند از سعادت و خوشبختی است، و شایسته است که از وجود تو بهره‌ای ببرند و به دیگران نصیحت‌هایی بگویند.