هوش مصنوعی: به خاطر عشق به زیبایانی، در دنیایی از رنج و غم گرفتار شدم و مانند یک حصار محصور شده‌ام.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک حصار محکم شده است و این احساس ناشی از تنگی و محدودیت چشمان توست.

هوش مصنوعی: هر طرف که نگاه می‌کنم، مجسمه‌ای زیبا از چهره‌های چینی و دختران قندهاری در جلوی چشمانم نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: به هر حال، به چند نفر از اینها شکایت کنم که این خوبی به آنها داده شده است.

هوش مصنوعی: از میان آن‌ها، دلی دارم که عاشق شده است به زیبایی که توانسته است در جادوگری بر همه جادوگران پیروز شود.

هوش مصنوعی: دل جمعی از مردم در دام زلف‌های بخاری اسیر شده است.

هوش مصنوعی: من برای خودم کسی دارم که به دلم آرامش می‌دهد، اما او کسی را ندارد که به او تسلی بدهد.

هوش مصنوعی: به خاطر زلف بی‌قرار او، من هم آرامش ندارم و همیشه در بی‌قراری به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: حال به خاطر فکر کردن به آن زلف‌های پریشان، در پیش چشمانم حسی مبهم و تار دارم.

هوش مصنوعی: کجا نتوانستی با من کنار بیایی، اگر کار تو با من سازگار بود، چه می‌شد؟

هوش مصنوعی: اگر به من بی‌محبت شوی، آه و ناله و گریه کردن چه فایده‌ای دارد؟