هوش مصنوعی: دو چیز می‌تواند به انسان‌های همیشه خواهان بیشتر، کمک کند: یکی سرمایه عقل و خرد و دیگری زینت و آراستگی علم و ادب.

هوش مصنوعی: علم مانند تاجی با ارزش است که بر سر فردی با فضیلت قرار دارد، و عقل همچون گردن‌بند طلاست که زینت‌بخش اوست.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است از پدر خود میراثی داشته باشی، اما ای پسر، لازم است که عقل و خرد خود را توسعه دهی و به آن توجه ویژه‌ای داشته باشی.

هوش مصنوعی: عقل طبیعی و ذاتی انسان، بدون آموزش، تمرین و تلاش، حتی اگر در ابتدا پتانسیل و استعداد داشته باشد، در غفلت و پنهانی می‌ماند.

هوش مصنوعی: انسان‌های عاقل به خاطر بی‌توجهی و تنبلی دچار بلا و ندانم‌کاری می‌شوند، در حالی که فرد جاهل می‌تواند با تلاش و زحمت و تمرین، به دانایی دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر انسان به ورزش بپردازد، بدنش قوی و روح و عقلش متعادل خواهد شد. همچنین نفس‌های او معنوی و افکارش برگزیده و نیک خواهند شد.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان نوعی وابستگی یا عشق اشاره دارد، که در آن فرد به دیگری احساس نزدیکی می‌کند و احساس می‌کند که آن شخص برای او بسیار مهم است. این احساس ممکن است به شدت درون‌گرایانه و عمیق باشد، و گویی که زندگی فرد به وجود آن دیگری وابسته است.

هوش مصنوعی: در روز عید رومی‌ها، مردی ضعیف و ناتوان به زمین افتاد. با وزش بادی، ناگهان آشوب و هیاهویی به راه افتاد.

هوش مصنوعی: مرد از جمع مردم خجالت کشید و به دلیل ناتوانی‌اش، تسلیم شد. با وجود این، دلش را قوی کرد و دست‌هایش را گشود و سکوت کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که عید فرامی‌رسد، دوباره جشن و شادی در میان مردم آغاز می‌شود. آنها با نشاط و شور و شوق به سمت یکدیگر می‌دوند تا این مراسم را تماشا کنند و از آن لذت ببرند.

هوش مصنوعی: یک دوربین سریع و چابک بر چهار پایش جوانی را به تصویر می‌کشد و در پی آن، جوانی قهرمان با چهره‌ای زیبا و پوششی دلربا نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان به حالت عصبانی قوس کرده و بر زمین فشار می‌آورد، مانند شیری که از کمین خود بیرون می‌جهد و بر پشت شکارش می‌نشیند.

هوش مصنوعی: در زمان عید، گاوان مردم را برداشتند و گردون (آسمان) با قدرتی قوی مانند پولاد به آنها نظاره کرد.

هوش مصنوعی: پس از آن، آن هنرمند با تجربه به آسمان‌ها رفت و به خاطر مشکل عجیبی که در سال گذشته داشت، دلیلی جدید و شگفت‌آور آورد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که من ناتوان هستم و در اثر باد، در زمانی کوتاه به زمین افتادم. برای مقابله با سختی‌ها و مشکلات، روز و شب تلاش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: این تلاش و کوشش من را از رنج و سختی نجات می‌دهد، زندگی پس از تجربه‌های تلخ، خوشایند و شاداب است.

هوش مصنوعی: به خاطر سخنان مردان و زنان، همه از جا برخاستند و با شادی و سرور، آن جوانمرد و همراهانش، به همراه ساز و آواز، رفتند.

هوش مصنوعی: به زیبایی می‌توان گفت که عشق واقعی در دل‌ها زنده است و هیچ کس نمی‌تواند آن را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: وقتی غیرت و اراده انسان تحریک می‌شود، تمام شرایط و عوامل به حرکت درمی‌آیند و از هر جزئی، علت و دلیلی برای پیشرفت به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: غیرت فقط با اقدام و حرکت به نمایش در می‌آید و اگر حرارت و شوری در آن وجود داشته باشد، مشخص می‌شود. جان انسان هم از همین حرکت و فعالیت است که از آن لقب و ویژگی خاصی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به مقصد برسی، حرکت کن و از انرژی و فعالیت جانت آگاه باش. با این جنبش و تلاش، جانت را به خوشی و سرزندگی برسان تا از بی‌تابی و احساسات ناآرام فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: ای بدن، از ورزش بهره‌برده‌ای و از ورزش جان نیز بی‌خبر هستی. جانت را از ورزش جانی بهره‌مند کن، زیرا این لازم است و آن دیگری مستحب، یعنی پسندیده است.

هوش مصنوعی: در ورزش بدنی، بارها با آسانی برطرف می‌شوند، اما در ورزش روحی، مشکلات سختی را به همراه دارد. از طرفی، تو می‌توانی از میوه‌های خوب و خوشمزه‌تری بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: شما گفتید که آن شخص سجاده‌اش را بر روی آب روان انداخت. این کار نشان‌دهنده‌ی تلاش در مسیر انجام کارهای معنوی و روحانی است، و باید بدانید که در این تلاش، مسئولیت و وظیفه‌ای بر عهده شما قرار دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به توصیف جنگ و نبردی می‌پردازد که در آن پلنگی به دام افتاده و در کنار آن، ماری پیچیده است. این مار به مانند سوار بر روی پلنگ نشسته و نشان‌دهنده‌ی خطر و تهدیدی است که در این وضعیت وجود دارد. این تصویر، فضای پرتنش و دشواری را به تصویر می‌کشد که در آن قهرمانی با موانع و دشمنان مواجه است.

هوش مصنوعی: این دنیا برای روح‌ها چیز کمی است و از هزاران نشانه، فقط یکی از آن‌هاست. این نشانه به خاطر اربابان درهم‌شکسته، مانند میوه‌ای از باغ معناست.

هوش مصنوعی: از این حقه‌بازی‌ها و تظاهر کردن دست بردار، زیرا کسی که حقیقت را می‌داند، آن را از دیگران پنهان می‌کند و به اهل جستجو نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: از آن جادوی انسانی که باعث بی‌نداری و آرامش روح است، بهره‌مند شو تا بتوانی به‌جای گِل و خاک، طلا به دستانت بیفتد.

هوش مصنوعی: سپس از ریشه و بنیاد خود برخیز و با چیزهایی که به آن وابسته‌ای و آیین‌های گذشته خود خداحافظی کن و از غرور مقام و نسب خود دل بکن.

هوش مصنوعی: با استفاده از دانایی و عقل، ماهیت واقعی اشیاء را درک کن. زمانی که بر زمین تسلط پیدا کردی، به آسمان فکر کن و جاه‌طلبی‌های بزرگ‌تری داشته باش.

هوش مصنوعی: وقتی از موجودات وحشی و خطرناک بگذری و به فرای طبیعت برسی، در آنجا درخشش و زیبایی‌هایی را می‌بینی که نشانی از معشوق منتخب دارد.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیانگر احساسات عمیق و تجربه‌های انسانی است. شاعر در آن به زیبایی و ظرافت احساسات، عشق یا دوستی اشاره دارد و می‌تواند به بحث‌های عمیق‌تری از زندگی، ارتباطات و تأثیرات آن‌ها بر روح و روان انسان پرداخته باشد. در واقع، این بیت به ما یادآوری می‌کند که احساسات و ارتباطات انسانی چه نقشی در زندگی ما دارند.

هوش مصنوعی: بهار اینجا نمایان است، زیرا از حملهٔ جنگجویان بی‌رحم، مانندیرشد زاری می‌کنم و همه جا را پر از زخم و جراحت می‌بینم.

هوش مصنوعی: به اصل موضوع برگرد و از توضیحات اضافی پرهیز کن، زیرا تنها در لحظه اتصال به سخن می‌توانی درک صحیحی از آن داشته باشی.

هوش مصنوعی: انسان‌ها را در این جهان می‌بینی که دائما در گمراهی و سردرگمی به سر می‌برند. نه اینکه فقط جسم آن‌ها تحت تاثیر قدرت‌های بیرونی قرار بگیرد، بلکه روح و جان آن‌ها نیز بر اثر تمرین و تجارب مختلف دچار تغییر و تحول نمی‌شود.

هوش مصنوعی: یک ساعت در مسیر درست زندگی کردن، بهتر از آن است که عمر طولانی داشته باشیم بدون هدف و تلاش. کسانی که غیرت و همت کافی ندارند، نمی‌توانند به جایی برسند و نیاکانشان نیز در این زمینه موفق نبوده‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا چه وفا و شرمی وجود دارد؟ کجا می‌توانم یاری وفادار و آتشینی پیدا کنم که جانم را به تپش درآورد؟

هوش مصنوعی: ضرورتا، جامعه‌ای که در آن افراد با کینه و نفرت زندگی می‌کنند، افرادی بی‌نوا و نادان هستند. تمام رفتارهایشان ناپسند و زشت است و ادب و وقار از آنان دور است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که افراد بی‌فطرت و ناپاک، به خاطر کارهای بدی که انجام داده‌اند، همواره در وضعیتی نامساعد قرار دارند و به همین دلیل به دنبال جبران و پیشرفت هستند اما در نهایت به آنچه که خواسته‌اند نمی‌رسند و همیشه در مذمت و نگران پیشرفت دیگران هستند.

هوش مصنوعی: من در میان مردم حقیر و بی‌مقدار به‌سر می‌برم و در عذابی هستم، همان‌طور که بوالعلا در میان عرب‌ها احساس درد و رنج می‌کرد.

هوش مصنوعی: از حسادت بی‌فایده‌ام ، صدای من که از آسمان می‌گذرد، بی‌جواب و ساکت مانده است.

هوش مصنوعی: اگر با حسود درگیر شوی، حتی اگر بخواهی او را از بین ببری و دوباره جان ببخشی، خودت نیز در درد و آتش او گرفتار خواهی شد و برای او فقط آتش بیشتری فراهم کرده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی سرشت بد خود را تحت تأثیر آتش خشم و کینه قرار دهی، سرانجام از این آتش خاکستر می‌شوی و باید یاد بگیری که احساسات منفی‌ات را کنار بگذاری. اگر بخواهی از این آتش دور شوی و به آرامش برسی، باید عوامل مخرب را از زندگی‌ات دور کنی.

هوش مصنوعی: آثار من شادی‌آفرین است و سخنانم لذت‌بخش. اشعار من مانند شراب، باعث سرخوشی و شادابی می‌شود.

هوش مصنوعی: من در رنج و عذاب هستم از هنرهای مختلف، مانند طاووس‌ها که برای جلب توجه و پسند دیگران، خود را به نمایش می‌گذارند. برخی از این هنرها مثل دم رنگین طاووس، جذاب و زیبا هستند.

هوش مصنوعی: من با این همراهان دروغگو مانند یوسف هستم و از این گرگ‌ها دوری می‌کنم، زیرا نسب من به آهوان می‌رسد.

هوش مصنوعی: من با افراد پست و بی‌ارزش سر و کار ندارم؛ از آن‌ها دوری می‌کنم و از این جمعیت فرار می‌کنم، همانطور که پیامبر اسلام از ابولهب دوری کرد.

هوش مصنوعی: تناسب و هماهنگی در هر مکانی وجود دارد، به‌طوری‌که در هر سرزمین، چیزهایی که مناسب هستند در جای خود قرار می‌گیرند و چیزهایی که نامناسب‌اند، دور و جدا می‌شوند.

هوش مصنوعی: در جایی که طوطی‌ها زندگی می‌کنند، پرنده‌هایی چون نعمت و خوشبختی جا نمی‌گیرند و در جایی که ماکیان استراحت می‌کنند، کبک دری نمی‌تواند آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: من به تماشای بازی شطرنج تو نشسته‌ام و در هر بازی که می‌کنم، احساس برتری و استقلال دارم. این بازی برای من نشانه‌ای از عزت و بی‌نیازی است.

هوش مصنوعی: به همین خاطر، هیاهو و شلوغی به پا می‌شود، و برای هدف من، شور و جنگ و جلب توجه به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، آن تیرگی و آن راه دور در نیمه شب چه بود؟