هوش مصنوعی: عشق من به آن دختر ترک‌عنق که پیمان شکسته و دل مرا رنجانیده، باعث شده که او به راحتی از من فاصله بگیرد و هیچ‌گونه تعلق خاطری به من نداشته باشد.

هوش مصنوعی: من چرا به دور از عقل و تدبیر به لشکری از دل سپردم؟ مردی با هوش و آگاه هرگز دلش را به لشکری نمی‌سپارد.

هوش مصنوعی: او خود به تنهایی مانند سپاهی است و در کنار رود، وقتی رود به او می‌گوید که آرام بگیرد و از جدایی اشک بریزد.

هوش مصنوعی: هر لحظه به خاطر دوری آن چهره‌ی مانند نقره، دل من آکنده از غم است و همچون یاقوتی که در ظرف زرینی جای دارد، دلم پر از حسرت و اندوه است.

هوش مصنوعی: اگر کسی را ببینی که به شدت در اثر جدایی و دلتنگی رنج می‌کشد، بر این تن پر از آفت من رحم کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که صف شکست و کمند و کمان در دست باشد، ممکن است کسی گمان کند که این عشق و دلربایی این‌گونه است.

هوش مصنوعی: هرگز قلب سپاه و دل دشمن را همچون دل دوست نخواهی شناخت، زیرا زمانی که از کنار او می‌گذری، دل تو به دردها و رنج‌های او پی می‌برد.

هوش مصنوعی: همیشه مانند پری است که از دید من پنهان است، اگر این پری نیست، پس چرا آن‌قدر مخفی است مانند پری؟

هوش مصنوعی: عشق را به این شکل نخواهم، چون در شأن من نیست. ای عشق، تو را چنین نمی‌پسندم و برای من مناسب نیستی.

هوش مصنوعی: من معشوقی را انتخاب می‌کنم که به دل و سلیقه‌ام بخورد و با او هم‌خوانی داشته باشم، زیرا مانند دیگران، رفتار ناپسند و ستمگرانه‌ای ندارم.

هوش مصنوعی: با موهایی نرم و لطیف‌تر از شاخه‌های بید و چهره‌ای زیبا و آشفته‌تر از گل لاله.

هوش مصنوعی: اگر به چهره و موهای او نگاه کنی، به خوبی متوجه می‌شوی که ماه تمام بر سروی خوش‌منظره می‌درخشد.

هوش مصنوعی: موهایی سیاه همچون مشک بر روی گوش و صورت او است که به زیبایی لباس ششتری (که نوعی پارچه نرم و لطیف است) زینت داده شده است.

هوش مصنوعی: خوبی و نیکی که مورد ستایش قرار می‌گیرد، از وجود او ناشی می‌شود، همان‌طور که قوانین قضاوت از اراده‌ی پروردگار به دست آمده است.