هوش مصنوعی: ای مردم عزیز وطن، چرا باید همچنان ناراحت باشید؟ وقتی که شاه از میهن جدا می‌شود، شما هم باید از او دل بکنید و خود را آزاد کنید.

هوش مصنوعی: ما برای مدت طولانی، یعنی بیشتر از صد سال، سختی و رنج کشیدیم و در این مدت ایران به خاطر مشکلاتی که داشت، مورد سرزنش قرار گرفت. اما حالا سرنوشت و اوضاع تغییر کرده و ده ری دوباره شکوفا و آباد شده است.

هوش مصنوعی: ای ایران، از ظلم و سختی گذر کردیم و اکنون وقت آن است که دوباره به عزت و افتخار خود بازگردیم. ری هم به این مسیر پیوسته و باید بیدار شویم و به سوی آینده‌ای روشن قدم برداریم.

هوش مصنوعی: در این شهر، شاهی وجود دارد که مردم تنها به طلا و زر اهمیت می‌دهند و هیچ اطلاعی از هنرها و سازهای موسیقی مثل چنگ، دف و نی ندارند.

هوش مصنوعی: زنان پر شور و احساس، در حالی که مردان بی‌عزم و بی‌غیرت و سست هستند.

هوش مصنوعی: این متن به توصیف ویژگی‌های منفی افرادی می‌پردازد که در دربارها و محافل پر زرق و برق اجتماعی حضور دارند. آنها را افرادی بی‌مایه و وابسته به قدرت معرفی می‌کند که به دورغ‌گویی و رفتارهای ناپسند معروف هستند و از هر فرصتی برای بهره‌برداری سوء استفاده می‌کنند.

هوش مصنوعی: افراد در ادارات، ناتوان و کم‌توان هستند، و بیشتر سیاستمداران و وزرا نیز انسان‌های ناخوشایند و نامناسبی به شمار می‌روند.

هوش مصنوعی: مشروطه‌طلبان او دانش کافی ندارند و آزادی‌خواهانش نیز از عمق احساس و تعهد بی‌بهره‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که نه هویت قومی و نه قوانین اجتماعی، نه ارتباطات قبیله‌ای و نه اصول زندگی، هیچ‌کدام نمی‌توانند همه‌چیز را تعیین کنند. به نوعی، این عبارت به مفهوم فراگیرتر از انسانیت و پیوندهای عمیق‌تر میان انسان‌ها اشاره دارد.