هوش مصنوعی: ای کوه سفید، مانند شعله روشن شو و درخشش خود را نشان بده.

هوش مصنوعی: ای کوه دمباوند که رنگ‌پریده‌ای، مانند مریخ زیبا و ستاره سهیل دندان‌دار باش.

هوش مصنوعی: ای شیر سفید، که در دشت آرامیده‌ای، زودتر بیدار شو و با یالش که روی زمین افتاده، به زیبایی به اطراف خود بنگر.

هوش مصنوعی: از آن یال سپید، نشانه‌های بد را نشان بده، اگر می‌خواهی به لذت و خوشی در تهران برسی.

هوش مصنوعی: ای قله کوه، برافروختن آتش را آغاز کن و ای قلعه ری، به زیر خاک برو و نابود شو.

هوش مصنوعی: شهر ری بدون هنر و خلاقیت، مانند طعمه‌ای برای توست، ای شیر! بر این طعمه با قدرت و غرور حمله کن.

هوش مصنوعی: محرک درد و عذاب! ای دماوند! آغاز کن، بر اساس قانون و دستوری که داده شده است.

هوش مصنوعی: نابودکننده‌ی هفت دژ خاکی باش و به هم بزننده‌ی چهار چاشنی.

هوش مصنوعی: ای تیغهٔ شمشیر، با قدرت بجوش و طغیان کن؛ ای سرزمین ری، حرکت کن و به لرزش درآید.

هوش مصنوعی: ای ابر تیره، مانند غربالی بر روی زمین ببار، و اشک‌های خود را بریز.

هوش مصنوعی: ای شعله‌های آتش، به سوز خود برکوه آویخته‌اید، همچون بارانی که بر زمین می‌بارد، خود را گسترش دهید.

هوش مصنوعی: ای اشک‌های داغ و سوزان، از کوه پایین بیا و به دامن من بیفت!

هوش مصنوعی: ای خار، درون آتش فشان‌ها بسوز و بر روی تیغ کوه‌ها بچرخ.

هوش مصنوعی: از بلندی‌ها بالا برو و ناگهان خود را از خاکستر گرم پایین بینداز و به جایی برس که از سطح معمولی و پایین‌تر فراتر بروی.

هوش مصنوعی: ای مردم این روستا، از عذاب و کیفر الهی بترسید.

هوش مصنوعی: گاو و چهارپایان و خانواده‌ات را جمع کن، بُر و در دشت وسیع و دور از چشم پنهان شو.

هوش مصنوعی: از خانه و مزارع فاصله بگیر و به دنبال تندرستی جسم و روح خود باش.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه زمین بلرزد و تو را به خطر بیندازد، خانه را ترک کن و به بیابان برو.

هوش مصنوعی: به دور شو و مسافتی دورتر برو و آنجا با خلوص نیت به درگاه خداوند دعا و نیاز کن.

هوش مصنوعی: وقتی که از دیگران عذرخواهی کنی، سپس به گذشته برگشته و از ترس به لرزه درآیی.

هوش مصنوعی: زمانی که ابرهای تیره و رعد و برق‌ها را مشاهده کردی، به یاد غم از دست دادن سرزمین ویران شده‌ات اشک بریز.

هوش مصنوعی: برای همیشه از عذاب و مجازات حق در امان نخواهی بود، پس نیت خود را خالص کن و به سفر به خراسان برو.

هوش مصنوعی: از حضور حضرت طوس قدم بردار و از درد و رنج‌های جهان راحتی و آسایش پیدا کن.

هوش مصنوعی: از کاخ سلیل موسی جعفر سریعاً برو و در آن ایوان بلند بایست.

هوش مصنوعی: ای پسر پیامبر، خداوند به تو فرمود: به شیوهٔ اجدادت رفتار کن.

هوش مصنوعی: تا پیام ما به وضوح بیشتری نمایان شود، از خانه به سمت مرو برو.

هوش مصنوعی: در مفهوم "لا اله الا الله" تنها خداوند یگانه را بشناس و ستایش او را به زبان آور.

هوش مصنوعی: بگذار تا گفتگو درباره شرط و پیمانش مانند دژ و پناهگاهی برای بشریت شود که از آتش دوزخ در امان بماند.

هوش مصنوعی: اگر کسی با تو پیمانی جدید ببندد، باید آن را با رضایت و توافق کامل بپذیری.

هوش مصنوعی: اگر دشمن به تو بگوید که فرمانروا باش، از او بپذیر و به مقام سلطنت برس.

هوش مصنوعی: یک پیمان ببند و به عنوان ولیعهد، پادشاهی روم و ترکیه و ایران را به دست بیاور.

هوش مصنوعی: سپس از مرو، شاه جان را بردار و با دشمن به طوس و نوقان برو.

هوش مصنوعی: زمانی که دشمن تو زهر به تو عرضه کرد، آن را بپذیر و بنوش و در این حال به یاد محمد (ص) باش.

هوش مصنوعی: از آن مایع خوش طعم و شاداب بهره‌مند شو و به یاد دوست، حالت شاد و سرخوش داشته باش.

هوش مصنوعی: برو به خانهٔ میرزای کاخ و از آنجا به سمت میز غذا برو و با صدای بلند ناله کن.

هوش مصنوعی: از شدت درد دل، همچون شمعی با چهره‌ای زرد و محزون ذوب شو و اشک‌هایت را بر دامن خود بریز.

هوش مصنوعی: فرمان را بپذیر و از این مکان محدود به سرعت به سوی جایی بی‌مکان و نامحدود برو.

هوش مصنوعی: عاشق حضور معشوق خود باش و آماده‌ی دیدار محبوب خود شو.

هوش مصنوعی: ای جسم نحیف و ضعیف، هم اکنون به خاک سیاه پنهان شو.

هوش مصنوعی: به زیبایی و نرمی روحانی بپرداز و مانند پرنده‌ای به اوج آسمان‌ها پرواز کن.

هوش مصنوعی: این بازی ما حاصل مهارت‌های حیرت‌انگیز است، با هم در این بازی با این مهارت‌ها همراه شو.

هوش مصنوعی: این مکان ما واقعاً عجیبی است و تمامی دیوانگان در آن با یکدیگر همراز هستند، پس تو نیز به این جمع دیوانگان بپیوند.

هوش مصنوعی: اگر عاشق هستی، به شیوه‌ی عشق و علاقمندی که گفتم عمل کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جان ندهی و دلی نخواهی، محبوب تو را صدا نمی‌زند. اگر به دنبال محبوبی، باید خود را در عشق او فانی کنی.

هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌گوید که عشق واقعی مانند سوزانیدن یک آتش در دل است. این احساسات عمیق و پرشور، ما را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد و زندگی‌مان را تغییر می‌دهد. عشق می‌تواند زیبایی و گرما به زندگی ببخشد، اما همچنین ممکن است درد و رنج هم به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، تو همانند بهاری هستی که در دل خانه‌زاده‌ای جا دارد. بر من، که خدمتگزار توام، نعمت و مهربانی نازل کن.

هوش مصنوعی: در این مکان، نامه‌ای که به آینده‌اش مربوط می‌شود، به رنگ تیره‌ای درآمده است و نشانه‌ی طلب بخشش و عفو است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از بند ری رهایی یابم و نامه‌ای از شاه دریافت کنم که مرا به فعالیت و تحرک بیشتر تشویق کند.

هوش مصنوعی: ای شاعر، در این مکان مقدس و بزرگ، تا وقتی که نوبت مرگت فرا برسد، مهمان باش.