شمارهٔ ۲۱۰ - آسمان پیما
چون به پشت آسمانپیما برآمد پای من
آسمانی گشت طبع آسمانپیمای من
عاقبت هم خود به سوی آسمان پویا شدم
بس که پویا گشت از آن سو فکرت جویای من
عاقبت این دل مرا چون خویشتن شیدا نمود
اینت فرجام هوسهای دل شیدای من
گر دل اندر وای بودم نک تن اندر وا شدم
بر تن دروای من ره زد دل دروای من
من پیمبروار کردم نیت معراج و گشت
جنبجنبان زیر پا خنگ برقآسای من
شمارهٔ ۲۰۹ - ای وطن من: ای خطّهٔ ایران مهین، ای وطن منشمارهٔ ۲۱۱ - رود کارون: خوشا فصل بهار و رود کارون
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چون به پشت آسمانپیما برآمد پای من
آسمانی گشت طبع آسمانپیمای من
هوش مصنوعی: زمانی که پای من به آسمانپیما رسید، اندیشه و احساس من نیز معلق و بلندپروازانه شد.
عاقبت هم خود به سوی آسمان پویا شدم
بس که پویا گشت از آن سو فکرت جویای من
هوش مصنوعی: در نهایت، به دلیل تفکر و تلاش پیوستهام، به سوی آسمان روحی و معنوی رسیدم، زیرا تفکر من باعث حرکت و تحرک عمیقی شد.
عاقبت این دل مرا چون خویشتن شیدا نمود
اینت فرجام هوسهای دل شیدای من
هوش مصنوعی: در نهایت این دل من را مانند خودم دیوانه و شیدا کرد، اینجا نتیجهی آرزوها و خواستههای دل سرکش من نمایان شد.
گر دل اندر وای بودم نک تن اندر وا شدم
بر تن دروای من ره زد دل دروای من
هوش مصنوعی: اگر دل من در عشق غرق شده بود، اکنون فقط جسمی در اسارت آن عشق هستم. دل من در این عشق راهی پیدا کرد که مرا فریب دهد.
من پیمبروار کردم نیت معراج و گشت
جنبجنبان زیر پا خنگ برقآسای من
هوش مصنوعی: من با نیتی چون پیامبران به سفر معراج رفتم و زیر پایم، جرقههایی پرسرعت در حال حرکت بود.
حاشیه ها
1402/10/23 18:12
کژدم
مقدمهایست بر قصیدهای ناتمام که داستان نخستین هواپیما سوار شدن بهار را شرح میدهد.