هوش مصنوعی: از بی‌مهری‌ات دل‌شکسته‌ام و از اینکه به تو فکر می‌کنم خجالت می‌کشم.

هوش مصنوعی: عزیزم، فراموش کرده‌ای که سال‌هاست من تو را از دل و جان دوست دارم.

هوش مصنوعی: حضور پادشاه موجب غفلت یاران شد، به‌ویژه من که دوستی ثابت و پایدار برای او بودم.

هوش مصنوعی: اگر تو با دوستان مهربانی و به دشمنان رحم می‌کنی، حتی اگر خودت دشمنی داشته باشی، من این مورد را برایت مهم می‌شمارم.

هوش مصنوعی: گذشته از این بی‌توجهی‌ها، شنیدم که باری بر دوشم قرار دارد.

هوش مصنوعی: غضب و خشم پادشاهان خاطر مرا ناراحت می‌کند، تو هم مرا بیشتر غمگین نکن.

هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای هستم که سیمرغ او را به زمین پرتاب کرده است و اکنون به حالت افتاده و ناتوان مانند آن جنگجوی بزرگ هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که از سیمرغ آسیب دیده‌ام، این ماجرا باعث می‌شود که برای تمام پرندگان دیگر، افتخار من محسوب شود.

هوش مصنوعی: مانند بلبل که در ستایش پادشاه جهان آواز می‌خواند، من نیز سخنانی دارم که بیش از شمارش است.

هوش مصنوعی: من درباره او نامه‌های زیادی نوشته‌ام و درباره ویژگی‌هایش تصنیف‌های فراوانی دارم.

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از درندگان، نمی‌توانم صدایی از خود بیرون بیاورم، حتی اگر در کنار سفره‌ی شاه باشم.

هوش مصنوعی: من برای دفع دشمنان پرخاشگر تلاش می‌کنم، در حالی که نمی‌توانم از توصیف دوستانم که به‌گونه‌ای بی‌اختیار هستند، غافل شوم.

هوش مصنوعی: من نیاز به دریافت نعمت‌ها و بخشش‌ها ندارم و در برابر مشکلات و ناملایمات صبور و استقامت دارم.

هوش مصنوعی: من در ترویج داستان‌ها و صفات نیک استاد خود کوشیده‌ام و در عین حال دشمان قدیمی‌ام را تحقیر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من در کارهای کشور آگاهی و تجربه دارم و در زمان مشورت به خوبی همکاری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من زبانم پاک و چشم و دست و دلم نیز پاک است، و این پاکی‌ها همه به خاطر خوبی‌ها و نیکی‌هایی است که نصیبم شده است.

هوش مصنوعی: من از ندا و پشتیبانی یارانم چون بلبل مراقب و آگاه هستم و برای محافظت از جانم، به دشمنانم حمله می‌کنم.

هوش مصنوعی: در روزی که سخن می‌گویم، همچون دریای پرموج هستم و در زمان بخشش، چون ابری هستم که باران می‌بارد.

هوش مصنوعی: در موقع نوشتن نثر، می‌توانم نویسنده‌ای دانا و آگاه باشم، و در زمان شعر گفتن، توانایی و خلاقیتی مانند یک سوارکار ماهر دارم.

هوش مصنوعی: در نوشتن مقالات عمومی، بهترین و زیباترین مطالب را بر روی کاغذ می‌آورم.

هوش مصنوعی: من مانند تیغه‌ای هستم که نه دسته‌ای دارد و نه پوششی، در زیر پای روزگار افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر داغی از خاک زمین بگیرد، شاه به دست شاه دیگر شمشیری خنک و تیز خواهد داشت.

هوش مصنوعی: چون سلاحی آماده‌ام برای نبرد، در میان تمامی موانع و مشکلاتی که بر سر راهم قرار دارد.

هوش مصنوعی: از پادشاه چیزی جز توجه‌اش نخواهم، زیرا با همین توجه، زندگی‌ام پر خواهد شد.

هوش مصنوعی: علاقه و محبت من به زمینۀ خاصی، باعث می‌شود که خیالم را ارتقا بخشد و از لطف و محبت آن شاه بزرگ، کارها و تلاش‌هایم به نتایج بهتری برسد.

هوش مصنوعی: با وصف او، باغ‌ها به زیبایی خود می‌بالهند و به یاد او، داستان‌ها را روایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ خیری از شاهان قاجار ندیدم، مگر اینکه شهریار جبران کند.