هوش مصنوعی: دنیا یارم را از من گرفت و زیبایم را از دستانم ربود.

هوش مصنوعی: او به طور کامل زندگی‌ام را برهم زد و همه‌ی کارهایم را خراب کرد.

هوش مصنوعی: از دیدن مزارم با اشک چشم و خاک بر سر، احساس غم و اندوه می‌کنم.

هوش مصنوعی: یک طرف چشمانم پر از اشک است و طرف دیگر دلم به شدت ناراحت و آشفته است، در نتیجه در کنار من باغی از گل‌های لاله شکل گرفته.

هوش مصنوعی: اگر باغ لاله‌ای به من داده‌اند، پس چرا لاله چهره‌ام را از من گرفته‌اند؟

هوش مصنوعی: عشق و جوانی‌ام را در دل خاک پنهان کرد و آرامش و صبوری‌ام را از بین برد.

هوش مصنوعی: وقتی که حرف‌های بی‌اساس و بی‌منطق می‌زنند، من خودم را به آن‌ها نمی‌زنم و به آن‌ها اهمیتی نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: بر سر قبر مرده، نوشیدنی‌ام را ریختم و طعمه‌ام را به دهان سگ انداختم.

هوش مصنوعی: جام می را از دست انداخت و سپس به هماین در سرم ضربه زد و مستیم را شکست.

هوش مصنوعی: خیلی از دلbroken و ناله کرده‌ام، اما او فقط با یک لبخند تمسخرآمیز به ناله‌هایم پاسخ داده است.

هوش مصنوعی: گفتم عشق به اوج خود رسیده و فصل زیبایی آغاز شده، اما دنیا به ناگهان همه چیز را به فصل سرد و دلگیر تبدیل کرد و شادی‌های من را از بین برد.

هوش مصنوعی: دنیا از من گناه نکرد، اما دل من گناهکار شد و به این خاطر بر دوشم بار سنگینی گذاشت.

هوش مصنوعی: به هر حال، باید بر دوش خودم سنگینی احساساتم را تحمل کنم و قلب گناهکارم را از درون خود بیرون بکشم.