هوش مصنوعی: بهار را طولانی کن تا گیاهی رشد کند، چرا که درخشش و زیبایی از دل ابرهای تیره و تار برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: در این تاریکی، کمی صبر کن تا شب غم ختم شود، زیرا به زودی از سمت شرق، ماهی طلایی به آسمان خواهد آمد.

هوش مصنوعی: بمان تا در این سرمای عمیق و تاریک، با قدرت تابش خورشید راهی پیدا شود.

هوش مصنوعی: وطن مانند چاه عمیقی است و باید منتظر بمانی تا کسی از چاه بیرون بیاید و در کنار عزیزان تو قرار گیرد.

هوش مصنوعی: در این قضاوت، فرصتی به مدعی بده تا فردا بتواند به عنوان شاهد به محضر بیاید.

هوش مصنوعی: امروز با بدخواهی و ستمگری دیگران مقابله کن، زیرا فردا ممکن است فرصتی برای طلب حق و عدالت به دست آید.

هوش مصنوعی: قدرت طبیعت از آستین خود بیرون می‌آید و ممکن است از یک اشتباه نیز ایجاد شود.

هوش مصنوعی: بر روی این زمین، شمشیر شجاعتی به حرکت درمی‌آید و از این دشت، گرد و غبار یک سپاه به‌وجود خواهد آمد.

هوش مصنوعی: الان زمان آن است که انسان‌های بی‌ارزش و کم‌همت از بین بروند، و این شخص نادان که بر پشت اسب، مقام پادشاهی را در اختیار گرفته، باید از صفحۀ روزگار محو شود.

هوش مصنوعی: کافی است که سلطان نگاهی به وضعیت رعیت خود بیندازد، تا تمام آرزوها و خواسته‌های آنان به تحقق بپیوندد.

هوش مصنوعی: اگر از کسی هیچ خیری نرسد، بهتر است که سکوت کنی تا از دست آن فرد گناهی سر نزند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است از یک خطا یا اشتباه مشکلی به وجود بیاید، مگر اینکه از آن مشکل، بهبودی یا رونق جدیدی حاصل شود؟

هوش مصنوعی: آیا چیزی از دل رنج و درد من بیرون نمی‌آید که نشانه‌ای از مظلومیت باشد؟

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که از اندوه و درد یک فرد بی‌پناه، بلایی بیفتد و از آن بلا، کسی که مقام و قدرتی دارد، دچار مشکل گردد؟