رباعی شمارهٔ ۴۸
ای زاهد خود نمای سجاده به دوش
دیگر پی نام و ننگ، بیهوده مکوش
ستاری او چو گشت در عالم فاش
پنهان چه خوری باده؟ برو فاش بنوش
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای زاهد خود نمای سجاده به دوش
دیگر پی نام و ننگ، بیهوده مکوش
هوش مصنوعی: ای زاهد، تو که خود را با سجاده زینت میکنی، برای کسب نام و شهرت تلاش نکن؛ چرا که این تلاش بیهوده است.
ستاری او چو گشت در عالم فاش
پنهان چه خوری باده؟ برو فاش بنوش
هوش مصنوعی: دوست رازی پنهان در دنیا آشکار کرد، حال که او خود را نمایان ساخته، چرا شراب بخوری؟ برو و به او به طور آشکار بنوش!