شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>او را که دل از عشق مشوش باشد</p></div>
<div class="m2"><p>هر قصه که گوید همه دلکش باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو قصهٔ عاشقان، همی کم شنوی</p></div>
<div class="m2"><p>بشنو، بشنو که قصه‌شان خوش باشد</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۳۳

او را که دل از عشق مشوش باشد
هر قصه که گوید همه دلکش باشد
تو قصه عاشقان همی کم شنوی
بشنو بشنو که قصه شان خوش باشد

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به این دارد که کسی که دلی پر از عشق و شور دارد، هر داستانی که بگوید جذاب و دلکش خواهد بود. شاعر از شنونده می‌خواهد که بیشتر به داستان‌های عاشقان گوش کند، زیرا این داستان‌ها زیبا و شنیدنی هستند.

رباعی شمارهٔ ۳۱

رباعی شمارهٔ ۳۲

هوش مصنوعی: کسی که دلش از عشق ناآرام است، هر داستانی که بگوید، جذاب و دلنشین خواهد بود.

او را که دل از عشق مشوش باشد

هر قصه که گوید همه دلکش باشد

هوش مصنوعی: تو کمتر به داستان‌های عاشقان گوش می‌دهی، اما بشنو و گوش کن که داستان‌های آن‌ها زیبا و دل‌نشین است.

تو قصهٔ عاشقان، همی کم شنوی

بشنو، بشنو که قصه‌شان خوش باشد

رباعی شمارهٔ ۳۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده