گنجور
شیخ بهاییشیخ بهایی

رباعی شمارهٔ ۲۶

عشاق به غیر دوست، عاری دارند
از حسرت آرزوی او بیزارند
و آنان که کنند طاعت از بهر بهشت
عشاق نیند، بهر خود در کارند
رباعی شمارهٔ ۲۵: آن حرف که از دلت غمی بگشایدرباعی شمارهٔ ۲۷: رندان گاهی ملک جهان می‌بازند

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

عشاق به غیر دوست، عاری دارند
از حسرت آرزوی او بیزارند
هوش مصنوعی: عاشقان به جز دوست خود، از حسرت و آرزوهای دیگر بی‌نیازند و از خواستن چیزهای دیگر دل‌زده‌اند.
و آنان که کنند طاعت از بهر بهشت
عشاق نیند، بهر خود در کارند
هوش مصنوعی: آنهایی که به خاطر بهشت عبادت می‌کنند، عاشق نیستند و فقط به فکر منافع خود هستند.

حاشیه ها

1401/10/18 12:01
محسن جهان

عارف عالیقدر عهد صفوی در این رباعی از عشق ملکوتی سخن می‌گوید:

عشاق درگاه الهی به غیر وصل به او هیچ آرزویی نداشته و هر گونه طلب دنیوی و اخروی را بجز دیدار جمالش ننگ می‌دانند.

و شیخ تاکید دارد، آنهائیکه برای بهشت و نعمات آن به طاعت و عبادت مشغول هستند، در واقع عاشق معبود ازلی نبوده و از برای طمع و برآورده نمودن امیال و آرزوهای شخصی خود در تلاشند. 

1401/10/18 12:01
محسن جهان

عارف عالیقدر عهد صفوی در این رباعی از عشق ملکوتی سخن می‌گوید:

عشاق درگاه الهی به غیر وصل به او هیچ آرزویی نداشته و هر گونه طلب دنیوی و اخروی را بجز دیدار جمالش ننگ می‌دانند.

و شیخ تاکید دارد، آنهائیکه برای بهشت و نعمات آن به طاعت و عبادت مشغول هستند، در واقع عاشق معبود ازلی نبوده و از برای طمع و برآورده نمودن امیال و آرزوهای شخصی خود در تلاشند.