شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>علم است برهنه شاخ و تحصیل، بر است</p></div>
<div class="m2"><p>تن، خانهٔ عنکبوت و دل، بال و پر است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زهر است دهان علم و دستت شکر است</p></div>
<div class="m2"><p>هر پشه که او چشید، او شیر نر است</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۲۱

علم است برهنه شاخ و تحصیل بر است
تن خانه عنکبوت و دل بال و پر است
زهر است دهان علم و دستت شکر است
هر پشه که او چشید او شیر نر است

هوش مصنوعی: این چهار بیت به نوعی به تضاد میان علم و جهان واقعی اشاره دارد. در آن به بُعد بیرونی علم و بی‌پناهی آن در برابر زندگی واقعی پرداخته شده است. علم به ظاهر زیباست، اما واقعیت می‌تواند زهرآگین باشد. در نهایت، اشاره به این نکته دارد که در دنیایی که از علم استفاده می‌شود، ممکن است انسان‌ها دچار توهم قدرت و موفقیت شوند، در حالی که حقیقت چیز دیگری است.

رباعی شمارهٔ ۱۹

رباعی شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: علم مانند درختی است که شکوفه‌ها و برگ‌هایش در دسترس نیست و تلاش برای یادگیری، مانند تنیدن تارهای عنکبوت در خانه‌ای بی‌جان، دل عاشق را نرم و آماده پرواز می‌کند.

علم است برهنه شاخ و تحصیل، بر است

تن، خانهٔ عنکبوت و دل، بال و پر است

هوش مصنوعی: دانش مانند زهر می‌باشد، در حالی‌که عمل و هنر تو مانند شکر است. هرکس که از این دانش بهره‌مند شود، به قوت و قدرتی همچون شیر نر دست پیدا می‌کند.

زهر است دهان علم و دستت شکر است

هر پشه که او چشید، او شیر نر است

رباعی شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها