در مصرع چهارم قربان سازد وزن شعر را مختل کرده اگر به جای آن قربانی کند باشد روان تر است

علیرضا خان
مختل نیست چند بار بخوان روان میشود
ولی نکته ای هست درین رباعی و آن تحریم قربانی کردن است و اینکه حاجی برای بردن نفعی در آخرت و نامی و نانی در دنیا به حج می رود نه به خاطر دوست که دوست نمی شناسد جز خویشتن خویش ، چه رسد به قربانی شدن در ره دوست.

به نظر منم یه مشکلی داره تو بیت دوم. شاید اینطوری بود بهتر بود:
تقصیر وی آن است که قربان سازد
چیز دگری به جای خود در ره دوست
یا
موجود دگر به جای خود در ره دوست
یا
تقصیر وی آن است که آرد دگری
قربان کُندش به جای خود در ره دوست

به نظرم در مصرع دوم
وز سعی و صفا " بهتر باشه. اولا از تکرار طداف جلو گیری میکنه بعدشم سعی صفا و مروه از اعمال حج محسوب میشه مثل طواف و قربانی