گنجور

شمارهٔ ۷

مستان که گام در حرم کبریا نهند
یک جام وصل را دو جهان در بها دهند
سنگی که سجده‌گاه نماز ریای ماست
ترسم که در ترازوی اعمال ما نهند

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

مستان که گام در حرم کبریا نهند
یک جام وصل را دو جهان در بها دهند
هوش مصنوعی: مستانی که وارد مکان مقدس و عظیم می‌شوند، بهای دو جهان را برای یک جرعه وصل و نزدیکی به محبوب می‌پردازند.
سنگی که سجده‌گاه نماز ریای ماست
ترسم که در ترازوی اعمال ما نهند
هوش مصنوعی: سنگی که به عنوان مکان سجده در نماز استفاده می‌کنیم، نگرانم که در قیامت در میزان اعمال ما قرار گیرد و به حساب بیاید.

حاشیه ها

1397/09/03 14:12
پوریا غفوریان

الله اکبر از این شعر
چقد لذت بردم, به به.
واقعا از اقصی نقاط این دیار شاعر میجوشه, هر کدوم متبهر تر از دیگری

1398/08/06 09:11
حسین عارفی

با تشکر
در مصراع دوم، کلمه ی "را" اضافه است و وزن شعر را خراب کرده. در همین مصراع، احتمالا "دهند" نادرست و مثل بقیه ی مصراع ها، نهند ردیفِ درست باشد.

1401/04/01 12:07
محسن جهان

دانشمند بنام قرن دهم در این ابیات می‌فرماید:

عاشقان و شیفتگان درگاه الهی که به درگاه او راه می‌یابند، حاضرند هر دو جهان باقی و فانی را فدای یک جرعه جام وصل او کنند. 

این چنین پیروان راه حق بیم آن دارند نماز و عبادتشان ریا پنداشته شده و در روز حساب در کارنامه اعمال آنها نگاشته شود.