شیخ بهایی » دیوان اشعار » مثنویات پراکنده » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>روح بخشی، ای نسیم صبحدم</p></div>
<div class="m2"><p>خود مگر می‌آیی از ملک عجم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تازه گردید از تو درد اشتیاق</p></div>
<div class="m2"><p>می‌رسی گویا ز اقلیم عراق</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>مردهٔ صد ساله یابد از تو جان</p></div>
<div class="m2"><p>تو مگر کردی گذر از اصفهان</p></div></div>

مجموعه ای از آثار و اشعار شیخ بهایی (فالنامه، گربه و موش، غزلیات، نان و حلوا، شیر و شکر) به ضمیمه زندگینامه مؤلف به کوشش سید محمد صحفی - بهاءالدین محمد بن حسین بن عبدالصمد عاملی (شیخ بهائی) - تصویر ۷۸

شمارهٔ ۸

روح بخشی ای نسیم صبحدم
خود مگر می آیی از ملک عجم
تازه گردید از تو درد اشتیاق
می رسی گویا ز اقلیم عراق
مرده صد ساله یابد از تو جان
تو مگر کردی گذر از اصفهان

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

روح بخشی، ای نسیم صبحدم

خود مگر می‌آیی از ملک عجم

تازه گردید از تو درد اشتیاق

می‌رسی گویا ز اقلیم عراق

مردهٔ صد ساله یابد از تو جان

تو مگر کردی گذر از اصفهان

شمارهٔ ۷

اطلاعات