گنجور

شمارهٔ ۱۰

عادت ما نیست، رنجیدن ز کس
ور بیازارد، نگوییمش به کس
ور برآرد دود از بنیاد ما
آه آتش بار ناید یاد ما
ورنه ما شوریدگان در یک سجود
بیخ ظالم را براندازیم، زود
رخصت اریابد ز ما باد سحر
عالمی در دم کند زیر و زبر

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

عادت ما نیست، رنجیدن ز کس
ور بیازارد، نگوییمش به کس
هوش مصنوعی: ما به این عادت نداریم که از کسی رنجیده شویم، و اگر کسی ما را آزار دهد، هرگز این موضوع را به کسی نمی‌گوییم.
ور برآرد دود از بنیاد ما
آه آتش بار ناید یاد ما
هوش مصنوعی: اگر دود از ریشه و بنیاد ما برآید، نشان می‌دهد که آتش و یاد ما فراموش نخواهد شد.
ورنه ما شوریدگان در یک سجود
بیخ ظالم را براندازیم، زود
هوش مصنوعی: اگر ما شوریدگان در یک حالت سجده قرار بگیریم، می‌توانیم به سرعت ظلم و ستم را از ریشه برکنیم.
رخصت اریابد ز ما باد سحر
عالمی در دم کند زیر و زبر
هوش مصنوعی: اجازه می‌دهد که نسیم صبحگاهی، جهانی را در یک نفس دگرگون کند.

حاشیه ها

1389/03/21 15:06
فرزانه

واقعا شعر جواب آدمهای ظالمه روزگاره که از آه مظلوم نمی ترسند.همین.

1399/07/10 04:10
مهدی محبوبی

عادت ما نیست رنجیدن ز کس
گر ( به جای ور ) بیازارد ، نگوییمش که بس
19مهر1399

1399/07/10 04:10
مهدی محبوبی

در اینجا
عادت ِ ما نیست رنجیدن به کس
گر بیازارد ، نگوییمش به کس
در نسخه ی دیگر به جای به کس ، که بس آمده است که هر دو درست است و از هر دو می شود استفاده کرد :
عادت ِ ما نیست رنجیدن به کس
گر بیازارد ، نگوییمش که بس
19 مهر 1399

1399/07/10 04:10
مهدی محبوبی

عادت ما نیست رنجیدن ز کس
گر بیازارد ، نگوییمش که بس

1399/07/10 04:10
مهدی محبوبی

رخصت ار یابد ز ما آه ِ سحر
هر دو عالم را کند زیر و زبر
19 مهر 1399