شیخ بهاییغزل شمارهٔ ۲۰
مقصود و مراد کون دیدیم
میدان هوس، به پی دویدیم
هر پایه کزان بلندتر بود
از بخشش حق، بدان رسیدیم
چون بوقلمون، به صد طریقت
بر اوج هوای دل، تپیدیم
رخ بر رخ دلبران نهادیم
لحن خوش مطربان شنیدیم
در باغ جمال ماهرویان
ریحان و گل و بنفشه چیدیم
چون ملک بقا نشد میسر
زان جمله، طمع از آن بریدیم
وز دانهٔ شغل باز جستیم
وز دام عمل، برون جهیدیم
رفتیم به کعبهٔ مبارک
در حضرت مصطفی رسیدیم
جستیم هزار گونه تدبیر
با تیغ اجل، سپر ندیدیم
کردیم به جان و دل تلافی
چون دعوت «ارجعی» شنیدیم
بیهوده صداع خود ندادیم
تسلیم شدیم و وارهیدیم
باشد که چه بعد ما عزیزی
گوید چو به مشهدش رسیدیم:
ایام وفا نکرد با کس
در گنبد او نوشته دیدیم
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مقصود و مراد کون دیدیم
میدان هوس، به پی دویدیم
هوش مصنوعی: ما هدف و اراده خود را در دنیای خواسته‌ها و آرزوها مشاهده کردیم و برای آن با شتاب و تلاش به حرکت درآمدیم.
هر پایه کزان بلندتر بود
از بخشش حق، بدان رسیدیم
هوش مصنوعی: هر چقدر که مهروزی و بخشش بیشتر و برتر باشد، به همان اندازه هم به حق و حقیقت نزدیک‌تر خواهیم شد.
چون بوقلمون، به صد طریقت
بر اوج هوای دل، تپیدیم
هوش مصنوعی: ما مانند بوقلمون‌ها به شیوه‌های مختلف در آسمان آرزوهایمان پرواز کردیم و بر قله‌های آن تپیدیم.
رخ بر رخ دلبران نهادیم
لحن خوش مطربان شنیدیم
هوش مصنوعی: ما چهره‌هایمان را به چهره‌ی دلرباها نزدیک کردیم و نغمه‌های شیرین نوازندگان را شنیدیم.
در باغ جمال ماهرویان
ریحان و گل و بنفشه چیدیم
هوش مصنوعی: ما در باغ زیبایی دختران ماهرو، ریحان و گل و بنفشه چیدیم.
چون ملک بقا نشد میسر
زان جمله، طمع از آن بریدیم
هوش مصنوعی: وقتی نتوانستیم به زندگی ابدی دست پیدا کنیم، از همه آرزوهای آن دست کشیدیم.
وز دانهٔ شغل باز جستیم
وز دام عمل، برون جهیدیم
هوش مصنوعی: از دانهٔ کار و تلاش رها شدیم و از دام عمل و فعالیت آزاد گشتیم.
رفتیم به کعبهٔ مبارک
در حضرت مصطفی رسیدیم
هوش مصنوعی: ما به کعبهٔ مقدس رفتیم و در کنار حضرت مصطفی (پیامبر اسلام) قرار گرفتیم.
جستیم هزار گونه تدبیر
با تیغ اجل، سپر ندیدیم
هوش مصنوعی: ما تلاش کردیم تا به هر نحوی از پس سرنوشت و مرگ برآییم، اما هیچ راه نجاتی نیافتیم.
کردیم به جان و دل تلافی
چون دعوت «ارجعی» شنیدیم
هوش مصنوعی: با جان و دل تصمیم گرفتیم جبران کنیم، چون در دعوت «ارجعی» دعوت شدیم.
بیهوده صداع خود ندادیم
تسلیم شدیم و وارهیدیم
هوش مصنوعی: بیهوده دچار سردرد نشدیم، بلکه تسلیم شدیم و از آن رها شدیم.
باشد که چه بعد ما عزیزی
گوید چو به مشهدش رسیدیم:
هوش مصنوعی: شاید وقتی به حرمش برسیم، شخص عزیز ما چیزی بگوید.
ایام وفا نکرد با کس
در گنبد او نوشته دیدیم
هوش مصنوعی: ایام وفا هرگز به کسی وفا نکرد و این را در گنبد آسمان مشاهده کردیم.
حاشیه ها
1399/07/10 03:10
مهدی محبوبی
یک بیت جا افتاده است :
بعد از بیت ِ ( بیهوده صداع ِ خود ندادیم... )
و قبل از بیت ِ ( باشد که چه بعد ما عزیزی...)
بیت ِ زیر جا افتاده است و باید نوشته شود :
با وحشت ِ گور ، اُنس جُستیم
در کُنج ِ لَحَد بیارَمیدیم
19 مهر 1399