شیخ بهایی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من آینهٔ طلعت معشوق وجودم</p></div>
<div class="m2"><p>از عکس رخش مظهر انوار شهودم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ابلیس نشد ساجد و مردود ابد شد</p></div>
<div class="m2"><p>آن دم که ملائک همه کردند سجودم</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>تا کس نبرد ره به شناسایی ذاتم</p></div>
<div class="m2"><p>گه مؤمن و گه کافر و گه گبر و یهودم</p></div></div>

غزل شمارهٔ ۱۹

من آینه طلعت معشوق وجودم
از عکس رخش مظهر انوار شهودم
ابلیس نشد ساجد و مردود ابد شد
آن دم که ملایک همه کردند سجودم
تا کس نبرد ره به شناسایی ذاتم
گه مؤمن و گه کافر و گه گبر و یهودم

غزل شمارهٔ ۱۷

غزل شمارهٔ ۱۸

من آینهٔ طلعت معشوق وجودم

از عکس رخش مظهر انوار شهودم

ابلیس نشد ساجد و مردود ابد شد

آن دم که ملائک همه کردند سجودم

تا کس نبرد ره به شناسایی ذاتم

گه مؤمن و گه کافر و گه گبر و یهودم

غزل شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

حاشیه ها