هوش مصنوعی: امید من در بیابان خواسته‌ها گم شده و شوق من مانند موسی است که در مسیر ادب و معرفت گم شده است.

هوش مصنوعی: من از نسیم خوشبو و دلپذیر گلزار پیام آورم، در دلم آتش عشق می‌سوزد و صدای نالهٔ ایوب را در خود دارم؛ به طوری که راه لبخند و شادی را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: زلف تو به گونه‌ای در دل‌ها فریاد می‌زند که تو گنجی چون خورشید را در دل شب گم کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو همچون گوهر گرانبهایی در دریاچه دانش هستی، اما به خاطر افتخار خود، نام و نشانی از خود به جای نگذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: ای دوست! وقتی در بیابان عشق در جستجوی پذیرش و اطاعت هستم، تو در مسیر طلب گم شده‌ای.