غزل شمارهٔ ۱۴
الهی الهی، به حق پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر
الهی الهی، به صدق خدیجه
الهی الهی، به زهرای اطهر
الهی الهی، به سبطین احمد
الهی، به شبیر الهی! به شبر
الهی به عابد! الهی به باقر
الهی به موسی، الهی به جعفر
الهی الهی، به شاه خراسان
خراسان چه باشد! به آن شاه کشور
شنیدم که میگفت زاری، غریبی
طواف رضا، چون شد او را میسر:
من اینجا غریب و تو شاه غریبان
به حال غریب خود، از لطف بنگر
الهی به حق تقی و به علمش
الهی به حق نقی و به عسکر
الهی الهی، به مهدی هادی
که او مؤمنان راست هادی و رهبر
که بر حال زار بهائی نظر کن!
به حق امامان معصوم، یکسر
اطلاعات
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
حاشیه ها
1391/11/30 09:01
با سلام و احترام فراوان
بنده فکر می کنم بیت سوم مصرع دوم اینگونه باشد : « الهی ، به شیر الهی ! به شبر »
با تشکر از شما
1391/11/16 20:02
میثم
شعر بسیار زیبایی بود
1392/03/05 19:06
امین کیخا
شبیر نام پوران هارون است و نامی است که پیامبر ، ختمی مرتبت بر حسن و حسین و محسن نهاد
1394/02/14 15:05
رضا
الهی به شیر الهی به شیبر!
1395/09/13 20:12
امید
شبیر نام امام حسین و شبر نام امام حسن در تورات است
1396/06/03 11:09
ک.مهدیان
در کتب دینی سبطین احمد به امام حسن و امام حسین لقب داده شده و در این شعر بدین صورت گنجانده شده است
الهی به شبیر، الهی به شبر
(خدایا به حق امام حسین و امام حسن)
1398/05/27 22:07
علی
واقعا عالیه ،من کلی غزل از سعدی حفظم ،میخواهم این عزل را هم حفظ کنم