خراب آباد ،، به کسره دال آباد و متصل به ، دل ...

خراب اشاره به ناسوت و آباد اشاره به لاهوت ، 

ناسوت بالذات به دلیل ضعف و ابتعاد از حق مفهوم خراب میگیره ،، 

لاهوت به جهت شدت و قرب به حق مفهوم آباد میگیره

یعنی کجی و خطا و اعوجاج در او راه نداره ...

دل ،،، که متصل و کشیده است از ناسوت به لاهوت و عوالم بالا ، ذو وجهتین هست ..‌

یعنی مادامیکه ، نظر بر ناسوت داره ، خراب و زمانی که نظر به عوالم بالا میکنه آباد است ..

خرابْ آبادِ دل ،... که روشن شد ، 

بی مقدم تو ، ... کی ؟  خطاب به حضرت حق ..

که خدا نظری به عالم ناسوت نکرده و دنیای مادی بی ارزش هست نزد او ، 

حالا شاعر میگه ، دل در مرتبه دون و مادی که خراب است چرا ؟ چون تو نظری بر دنیای مادی نکردی ، 

اما دل ، ذو وجهتین هست و ربط و اتصال به عوالم قرب و بالا داره ، و عوالم بالا جایگاه توست ... 

پس ... خراب اباد دل ، بی مقدم تو 

الهی هرگز آبادی مبینه .. 

که ذوق شاعر که عالم توحید و معنا رو لمس کرده و فانی در حق گشته به زیبایی تجلی میکنه ، بدین منظور که ، 

چه کسی بدون عنایت و لطف و اراده تو ، آبادی که عوالم قرب هست رو تجربه کرده و ره یافته ...

زیباست و میشه تا صبح نوشت و نوشت و نوشت