باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آبی که به روزگار بندد کیمُخت</p></div>
<div class="m2"><p>تو گه پسرش نام نهی، گاهی دخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خانی شد و پندار در او رخت نهاد</p></div>
<div class="m2"><p>دیگی شد و امید در او سودا پخت</p></div></div>

رباعیات بابا افضل کاشانی (بضمیمه مختصری در احوال و آثار وی بقلم سعید نفیسی) گلشن صبا (بضمیمه قصیده لامیه) - بابا افضل کاشانی, فتحعلی خان ملک الشعرآئ صبای کاشانی - تصویر ۹۸

رباعیات بابا افضل الدین کاشانی (به ضمیمه مختصری در احوال و آثار وی) به قلم استاد سعید نفیسی - بابا افضل کاشانی - تصویر ۲۷

رباعی شمارهٔ ۸

آبی که به روزگار بندد کیمخت
تو گه پسرش نام نهی گاهی دخت
خانی شد و پندار در او رخت نهاد
دیگی شد و امید در او سودا پخت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تأثیر گذار بودن زمان و تغییرات زندگی اشاره می‌کند. او به نوعی از تبدیل شدن و دگرگونی‌ها صحبت می‌کند که در این مسیر، ممکن است افراد نقش‌های مختلفی به خود بگیرند و امیدها و آرزوها در دل‌ها شکل بگیرد. این ابیات بیانگر این است که زندگی در حال تغییر و تحول است و انسان‌ها در این فرآیند، هویت‌ها و خواسته‌های جدیدی را تجربه می‌کنند.

رباعی شمارهٔ ۶

رباعی شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: آبی که به زندگی می‌پیوندد، نامش گاهی پسر و گاهی دختر است.

آبی که به روزگار بندد کیمُخت

تو گه پسرش نام نهی، گاهی دخت

هوش مصنوعی: یک شخص به مقام و موقعیتی رسیده است و در این مقام، انگار افکار و خیالاتش در او جا گرفته‌اند. همچنین، او به نوعی به وضعیتی رسیده که آرزوها و امیدهایش در او به نتیجه رسیده و شکل‌گیری خاصی یافته است.

خانی شد و پندار در او رخت نهاد

دیگی شد و امید در او سودا پخت

رباعی شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها