باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هستی تو سزای این و صد چندین رنج</p></div>
<div class="m2"><p>تا با تو که گفت کاین همه بر خود سنج</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از خوردن و خواستن بر آسا و بباش</p></div>
<div class="m2"><p>و آرام گزین که خفته ای بر سر گنج</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۴۸

هستی تو سزای این و صد چندین رنج
تا با تو که گفت کاین همه بر خود سنج
از خوردن و خواستن بر آسا و بباش
و آرام گزین که خفته ای بر سر گنج

هوش مصنوعی: این شعر به موضوع رنج و ارزش وجود انسان اشاره دارد. شاعر می‌گوید که وجود انسان سزاوار هزاران رنج است و از او دعوت می‌کند که به جای خوردن و خواستن‌های بی‌پایان، آرامش را برگزیده و در حال استراحت و تأمل باشد. در واقع، او به این نکته اشاره می‌کند که انسان خود را بر سر گنجی قرار داده است و باید از آن بهره‌برداری کند.

رباعی شمارهٔ ۴۶

رباعی شمارهٔ ۴۷

هوش مصنوعی: وجود تو ارزش تحمل این همه رنج و حتی بیشتر را دارد، پس چه کسی گفته که این همه مشقت برای خودت باشد؟

هستی تو سزای این و صد چندین رنج

تا با تو که گفت کاین همه بر خود سنج

هوش مصنوعی: از غذا خوردن و خواسته‌ها فاصله بگیر و در آرامش زندگی کن، چون تو در حال استراحت بر روی گنجی قرار داری.

از خوردن و خواستن بر آسا و بباش

و آرام گزین که خفته ای بر سر گنج

رباعی شمارهٔ ۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده