رباعی شمارهٔ ۴۵
آرامِ مَنا! کجاست آرامگهَت
ره سوی تو کو؟ که سوی من باد رهت
زین روی که مه به شب بُوَد، روزِ رهی
شب گشت در آرزوی روی چو مهت
رباعی شمارهٔ ۴۴: راهی ست دراز و دور، می باید رفترباعی شمارهٔ ۴۶: بر خود چه نهی رنج در این جای سِپَنج
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: الف. رسته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
آرامِ مَنا! کجاست آرامگهَت
ره سوی تو کو؟ که سوی من باد رهت
هوش مصنوعی: ای آرامش من! کجاست جایگاه آرامش تو؟ راهم به سوی تو کجاست؟ که باد، راه تو را به سوی من میآورد.
زین روی که مه به شب بُوَد، روزِ رهی
شب گشت در آرزوی روی چو مهت
هوش مصنوعی: از آنجا که ماه در شب وجود دارد، روز هم مثل شب شده و در انتظار چهرهای است که مانند همان ماه میدرخشد.

باباافضل کاشانی