باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دعوی به سر زبان خود وابستی</p></div>
<div class="m2"><p>در خانه هزار بت، یکی نشکستی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گویی به یکی قول شهادت رستم</p></div>
<div class="m2"><p>فردات کند خمار، کامشب مستی</p></div></div>

رباعیات بابا افضل الدین کاشانی (به ضمیمه مختصری در احوال و آثار وی) به قلم استاد سعید نفیسی - بابا افضل کاشانی - تصویر ۱۹۲

رباعی شمارهٔ ۱۶۲

دعوی به سر زبان خود وابستی
در خانه هزار بت یکی نشکستی
گویی به یکی قول شهادت رستم
فردات کند خمار کامشب مستی

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به وضعیت انسان‌ها و وابستگی‌های زبانی اشاره می‌کند. او می‌گوید که در خانه‌اش با وجود هزاران بت، هنوز هیچ‌یک را نشکسته است و این نشان‌دهنده ناتوانی یا عدم عمل‌کردن به وعده‌هاست. همچنین او به شهادت رستم، قهرمان افسانه‌ای اشاره می‌کند و می‌گوید که شب را در حال مستی و غفلت سپری می‌کند، گویی فردای آن روز هیچ عواقبی ندارد. در کل، این اشعار به تنهایی، سردرگمی و بی‌عملی انسان را به تصویر می‌کشند.

رباعی شمارهٔ ۱۶۰

رباعی شمارهٔ ۱۶۱

هوش مصنوعی: ادعای تو تنها در حرف است، در حالی که در زندگی‌ات surrounded by countless idols هستی و حتی یکی از آن‌ها را هم نشکسته‌ای.

دعوی به سر زبان خود وابستی

در خانه هزار بت، یکی نشکستی

هوش مصنوعی: انگار که کسی وعده دهد که رستم در آینده به شهادت می‌رسد، امشب نشئه و سرمست هستم.

گویی به یکی قول شهادت رستم

فردات کند خمار، کامشب مستی

رباعی شمارهٔ ۱۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها