رباعی شمارهٔ ۱۵۱
ای دل به چه غم خوردنت آمد پیشه
وز مرگ چه ترسی، چو درخت از تیشه
گر زانکه به ناخوشی برندت زینجا
خوش باش که رستی ز هزار اندیشه
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: الف. رسته
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای دل به چه غم خوردنت آمد پیشه
وز مرگ چه ترسی، چو درخت از تیشه
هوش مصنوعی: ای دل، چرا به غم و اندوه دچار شدی؟ از مرگ نترس، مانند درختی که از تیشه هراس ندارد.
گر زانکه به ناخوشی برندت زینجا
خوش باش که رستی ز هزار اندیشه
هوش مصنوعی: اگر به خاطر مشکلاتی تو را از اینجا ببرند، خوشحال باش که از هزار فکر و نگرانی رها شدهای.