باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل ز غم جهان که گفتت خون شو</p></div>
<div class="m2"><p>یا ساکن عشوه خانهٔ گردون شو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانی چه کنی چو نیست سامان مُقام</p></div>
<div class="m2"><p>انگار درون نیامدی، بیرون شو</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۴۸

ای دل ز غم جهان که گفتت خون شو
یا ساکن عشوه خانه گردون شو
دانی چه کنی چو نیست سامان مقام
انگار درون نیامدی بیرون شو

هوش مصنوعی: این بیت به بیان احساسات عمیق و ناامیدی می‌پردازد. شاعر از دل می‌خواهد تا از غم دنیا رهایی یابد و به عشق و دوستی روی آورد. او به وضعیت بی‌سر و سامانی اشاره دارد و می‌گوید که اگر نمی‌توانی به آرامش برسی، شاید بهتر است از این دنیا بیرون بیایی و به جایگاه دیگری بروی.

رباعی شمارهٔ ۱۴۶

رباعی شمارهٔ ۱۴۷

هوش مصنوعی: ای دل، چرا به خاطر مشکلات این دنیا غمگینی؟ یا از خودت بگذر و به آرامش عشق و زیبایی‌های زندگی روی بیاور.

ای دل ز غم جهان که گفتت خون شو

یا ساکن عشوه خانهٔ گردون شو

هوش مصنوعی: می‌دانی چه باید کنی وقتی که هیچ قانونی برای جایگاهت وجود ندارد؟ مثل این است که هنوز وارد نبودی، پس به بیرون برو.

دانی چه کنی چو نیست سامان مُقام

انگار درون نیامدی، بیرون شو

رباعی شمارهٔ ۱۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده