باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک سو پسرت نشسته و یک سو زن</p></div>
<div class="m2"><p>این جمله به هم گذار و بر یک سو زن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عیسی نتوانست بر افلاک رسید</p></div>
<div class="m2"><p>تا داشت ز اسباب جهان یک سوزن</p></div></div>

دیوان حکیم افضل الدین محمد مرقی کاشانی (بابا افضل) از انتشارات اداره فرهنگ و هنر کاشان به مناسبت دهمین سالگرد انقلاب شاه و مردم - افضل الدین محمد مرقی کاشانی (بابا افضل) - تصویر ۲۲۰

رباعی شمارهٔ ۱۳۷

یک سو پسرت نشسته و یک سو زن
این جمله به هم گذار و بر یک سو زن
عیسی نتوانست بر افلاک رسید
تا داشت ز اسباب جهان یک سوزن

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تضاد بین پسر و زن اشاره می‌کند و از عیسی یاد می‌کند که نتوانسته به آسمان‌ها برسد، چراکه در این جهان حتی یک سوزن هم نمی‌تواند بیابد. هدف از این بیان، نشان دادن سختی‌ها و محدودیت‌های دنیوی است.

رباعی شمارهٔ ۱۳۵

رباعی شمارهٔ ۱۳۶

هوش مصنوعی: یک طرف پسرت نشسته و طرف دیگر همسرت. این دو را در کنار هم قرار بده و از طرف همسرت نیرو بگیر.

یک سو پسرت نشسته و یک سو زن

این جمله به هم گذار و بر یک سو زن

هوش مصنوعی: عیسی نتوانست به آسمان‌ها سفر کند، زیرا حتی یک سوزن از وسایل دنیا را نیز در اختیار نداشت.

عیسی نتوانست بر افلاک رسید

تا داشت ز اسباب جهان یک سوزن

رباعی شمارهٔ ۱۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها