باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یا رب چه خوش است بی دهان خندیدن</p></div>
<div class="m2"><p>بی منت دیده، خلق عالم دیدن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بنشین و سفر کن، که به غایت نیکوست</p></div>
<div class="m2"><p>بی زحمت پا گرد جهان گردیدن</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۳۶

یا رب چه خوش است بی دهان خندیدن
بی منت دیده خلق عالم دیدن
بنشین و سفر کن که به غایت نیکوست
بی زحمت پا گرد جهان گردیدن

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر شادی و لذت از زندگی بدون نیاز به سخن گفتن و جلب توجه دیگران است. شاعر به زیبایی و راحتی سفر کردن در جهان و دیدن آنچه که خلق کرده‌اند اشاره می‌کند و بر این نکته تأکید دارد که این لحظات خوش و بی‌زحمت بسیار ارزشمندند.

رباعی شمارهٔ ۱۳۴

رباعی شمارهٔ ۱۳۵

هوش مصنوعی: خدایا! چقدر خوب است که بدون اینکه از کسی چیزی بخواهم، بتوانم لبخند بزنم و خوشحالی دیگران را ببینم.

یا رب چه خوش است بی دهان خندیدن

بی منت دیده، خلق عالم دیدن

هوش مصنوعی: بنشین و سفر کن، زیرا این کار بسیار خوب و لذت‌بخش است که بدون زحمت می‌توانی به دیدن دنیا بپردازی.

بنشین و سفر کن، که به غایت نیکوست

بی زحمت پا گرد جهان گردیدن

رباعی شمارهٔ ۱۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها