باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از فضل چه حاصل است جز جان خوردن</p></div>
<div class="m2"><p>افسوس افضل که فضل نتوان خوردن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نان پاره چو در دست سگان است امروز</p></div>
<div class="m2"><p>از دست سگان نمی توان نان خوردن</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۳۵

از فضل چه حاصل است جز جان خوردن
افسوس افضل که فضل نتوان خوردن
نان پاره چو در دست سگان است امروز
از دست سگان نمی توان نان خوردن

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به بی‌فایده بودن فضل و علم اشاره می‌کند، چرا که آنها نمی‌توانند به انسان کمک کنند و تنها باعث رنج و درد می‌شوند. او به این نکته می‌پردازد که حتی نانی که در دست دیگران (سگان) است، به ما نمی‌رسد و نمی‌توانیم از آن بهره‌مند شویم. به طور کلی، این شعر نشان‌دهنده ناامیدی از شرایط دشوار و بی‌توجهی به ارزش‌های واقعی است.

رباعی شمارهٔ ۱۳۳

رباعی شمارهٔ ۱۳۴

هوش مصنوعی: از دانش و فضیلت چه فایده‌ای حاصل می‌شود، جز اینکه فقط زندگی را سپری کنیم؟ افسوس که بهترین وضعیت هم به گونه‌ای است که نمی‌توان از آن بهره‌مند شد.

از فضل چه حاصل است جز جان خوردن

افسوس افضل که فضل نتوان خوردن

هوش مصنوعی: امروز دیگر نمی‌توان از سگان نان گرفت، که نان پاره‌ای که در دست آن‌هاست، قابل استفاده نیست.

نان پاره چو در دست سگان است امروز

از دست سگان نمی توان نان خوردن

رباعی شمارهٔ ۱۳۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده