باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p> من مهر تو در میان جان ننهادم</p></div>
<div class="m2"><p>تا مهر تو بر سر زبان ننهادم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا دل ز همه جهان کرانه نگرفت</p></div>
<div class="m2"><p>با او سخن تو در میان ننهادم </p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۲۰

من مهر تو در میان جان ننهادم
تا مهر تو بر سر زبان ننهادم
تا دل ز همه جهان کرانه نگرفت
با او سخن تو در میان ننهادم

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر بیان می‌کند که عشق و محبتش به معشوق را به دلش نچسبانیده و این احساسات را فقط به زبان خودش نرسانده است. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که دلش تا زمانی که در دلش سخنی از معشوق نباشد به هیچ کجا نمی‌رسد. به عبارتی، او عشق را نه تنها در دل، بلکه در کلام و گفتار خود نیز نمی‌داند.

رباعی شمارهٔ ۱۱۸

رباعی شمارهٔ ۱۱۹

هوش مصنوعی: من عشق تو را در عمق وجودم قرار ندادم تا وقتی که عشق تو را بر زبان بیاورم.

 من مهر تو در میان جان ننهادم

تا مهر تو بر سر زبان ننهادم

هوش مصنوعی: تا وقتی که قلب من از همه دنیا جدا نشده، حرفی از تو را در میانه نگذاشته‌ام.

تا دل ز همه جهان کرانه نگرفت

با او سخن تو در میان ننهادم 

رباعی شمارهٔ ۱۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها