باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کو دل که بداند نفسی اسرارش </p></div>
<div class="m2"><p>کو گوش که بشنود دمی گفتارش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>معشوق جمال می‌نماید شب و روز</p></div>
<div class="m2"><p>کو دیده که بر خورد از آن دیدارش</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۰۹

کو دل که بداند نفسی اسرارش 
کو گوش که بشنود دمی گفتارش
معشوق جمال می نماید شب و روز
کو دیده که بر خورد از آن دیدارش

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به دنبال فردی است که بتواند اسرار عشق را درک کند و صدای معشوق را بشنود. او به زیبایی‌های معشوق اشاره می‌کند و از عدم وجود کسی که بتواند از دیدار معشوق لذت ببرد، lament می‌کند. به عبارت دیگر، او احساس می‌کند که درک عشق و زیبایی‌های آن برای بسیاری ممکن نیست.

رباعی شمارهٔ ۱۰۷

رباعی شمارهٔ ۱۰۸

هوش مصنوعی: کجا دل وجود دارد که بتواند اسرار نفس را درک کند؟ کجا گوشی هست که بتواند یک لحظه صدای او را بشنود؟

کو دل که بداند نفسی اسرارش 

کو گوش که بشنود دمی گفتارش

هوش مصنوعی: محبوب هر لحظه جلوه‌گری می‌کند، اما آیا کسی هست که آن‌قدر شجاعت داشته باشد و از دیدن او صحبت کند؟

معشوق جمال می‌نماید شب و روز

کو دیده که بر خورد از آن دیدارش

رباعی شمارهٔ ۱۰۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده