باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هان ای دل بد زهره ز شمشیر مترس</p></div>
<div class="m2"><p>بفشار قدم، ز حملهٔ شیر مترس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در ساحت این زمانهٔ عاریتی</p></div>
<div class="m2"><p>ز اقبال مشو شاد و ز ادبیر مترس</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۰۵

هان ای دل بد زهره ز شمشیر مترس
بفشار قدم ز حمله شیر مترس
در ساحت این زمانه عاریتی
ز اقبال مشو شاد و ز ادبیر مترس

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از دل خود می‌خواهد که از دشواری‌ها و خطرات زمانه نترسد. او به قلب خود می‌گوید که از تیک‌تیک زمان و مشکلات زندگی نترسد و همچنین اشاره می‌کند که هر لحظه از زندگی ممکن است گذرا باشد و نباید به خوشی‌های موقتی دلخوش کرد یا از ناپایداری‌ها ترسید. در کل، این اشعار به ما یادآوری می‌کند که در برابر چالش‌ها و ناملایمات زندگی، باید استقامت و شجاعت داشته باشیم.

رباعی شمارهٔ ۱۰۳

رباعی شمارهٔ ۱۰۴

هوش مصنوعی: ای دل، از شمشیر و آسیب نترس، قدمت را محکم بردار و از حملهٔ شیر هم نترس.

هان ای دل بد زهره ز شمشیر مترس

بفشار قدم، ز حملهٔ شیر مترس

هوش مصنوعی: در این دنیای ناپایدار و موقتی، از خوشحالی بر اثر خوش‌شانسی خود غافل نشو و از سرنوشت نیز نترس.

در ساحت این زمانهٔ عاریتی

ز اقبال مشو شاد و ز ادبیر مترس

رباعی شمارهٔ ۱۰۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده