ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از خاک چمن بوی سمن می‌آید</p></div>
<div class="m2"><p>وز ابر طراوتی به تن می‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر آتش عشق می‌فزاید در دل</p></div>
<div class="m2"><p>هر باد که از سوی چمن می‌آید</p></div></div>

دیوان ازرقی هروی به اهتمام سعید نفیسی - ازرقی هروی - تصویر ۱۱۸

شمارهٔ ۴۸

از خاک چمن بوی سمن می آید
وز ابر طراوتی به تن می آید
بر آتش عشق می فزاید در دل
هر باد که از سوی چمن می آید

هوش مصنوعی: این ابیات به بیان زیبایی‌های طبیعی و تأثیر آن‌ها بر احساسات انسانی می‌پردازد. نویسنده از بوی خوش سمن که از چمن به مشام می‌رسد و طراوت باران که از ابرها به زمین می‌ریزد سخن می‌گوید. همچنین اشاره دارد که هر بادی که از سمت چمن می‌وزد، شعله‌های عشق را در دل زنده‌تر می‌کند. در کل، این شعر به ارتباط عمیق میان طبیعت و عشق اشاره دارد.

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

هوش مصنوعی: از زمین چمن عطر خوش سمن به مشام می‌رسد و از جانب ابر، تازگی و رطوبت به سرزندگی و طراوت می‌آید.

از خاک چمن بوی سمن می‌آید

وز ابر طراوتی به تن می‌آید

هوش مصنوعی: هر نسیمی که از سمت باغ می‌وزد، شعله‌های عشق را در دل بیشتر می‌کند.

بر آتش عشق می‌فزاید در دل

هر باد که از سوی چمن می‌آید

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده