ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن دل ، که ببند عشق کس بسته نبود</p></div>
<div class="m2"><p>عشق تو بیامد و ببست و بربود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای ماه ز رشک روی تو ناخشنود </p></div>
<div class="m2"><p>در حال دل بنده چه خواهی فرمود ؟</p></div></div>

دیوان ازرقی هروی به اهتمام سعید نفیسی - ازرقی هروی - تصویر ۱۱۷

شمارهٔ ۴۳

آن دل  که ببند عشق کس بسته نبود
عشق تو بیامد و ببست و بربود
ای ماه ز رشک روی تو ناخشنود 
در حال دل بنده چه خواهی فرمود

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساسات عمیق عاشقانه‌اند. شاعر می‌گوید که دل او هیچ وقت به عشق کسی بسته نشده بود، اما عشق معشوقش به او آمد و دلش را گرفت. سپس به معشوق (که به ماه تشبیه شده) می‌گوید که از روی زیبایی‌اش به دیگران حسادت می‌کند و از او می‌پرسد که در مورد حال دل عاشق چه نظری دارد.

شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: دل‌هایی که قبلاً هیچ‌کس آنها را نبسته بود، با عشق تو بسته و تسخیر شدند.

آن دل ، که ببند عشق کس بسته نبود

عشق تو بیامد و ببست و بربود

هوش مصنوعی: ای ماه، از زیبایی و جذبه‌ات باعث حسادت دیگران هستی. حالا در مورد وضعیت دل این بنده‌ی تو چه نظری خواهی داشت؟

ای ماه ز رشک روی تو ناخشنود 

در حال دل بنده چه خواهی فرمود ؟

شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده