ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در عشق تو چشمم از جهان دوخته باد</p></div>
<div class="m2"><p>وز مهر تو جان چو مهر افروخته باد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در آتش سودای تو دل همچو سپند</p></div>
<div class="m2"><p>در پیش تو بهر چشم بد سوخته باد</p></div></div>

دیوان ازرقی هروی به اهتمام سعید نفیسی - ازرقی هروی - تصویر ۱۱۶

شمارهٔ ۲۹

در عشق تو چشمم از جهان دوخته باد
وز مهر تو جان چو مهر افروخته باد
در آتش سودای تو دل همچو سپند
در پیش تو بهر چشم بد سوخته باد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشقش به معشوق می‌گوید. او چشم‌ها را از دنیا می‌بندد و تمام وجودش را وقف عشق می‌کند. دل او به شدت پر از اشتیاق و سوز و گداز است و از اضطراب عشق در آتش می‌سوزد. او برای محافظت از معشوقش، آرزو دارد که هر چشم بدی به او نرسد.

شمارهٔ ۲۷

شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: در عشق تو، چشمانم از همه چیز دور است و فقط به تو نگاه می‌کنم، و از محبت تو، روح‌ام مانند آتشی روشن شده است.

در عشق تو چشمم از جهان دوخته باد

وز مهر تو جان چو مهر افروخته باد

هوش مصنوعی: دل من همچون دشتی خشک و سوخته است که به خاطر عشق تو در آتش سوزانده شده و از همه بدی‌ها و چشم‌زخم‌ها دور است.

در آتش سودای تو دل همچو سپند

در پیش تو بهر چشم بد سوخته باد

شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها