ازرقی هروی » مقطعات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گرچه ما از جزغ نیاساییم</p></div>
<div class="m2"><p>جان پاکت ز غم بیاسوده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مثلست این که : آفتاب به گل</p></div>
<div class="m2"><p>کس نیندود و سخت بیهوده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>زیر هر پشته ای ز صورت تو</p></div>
<div class="m2"><p>آفتابی به کهگل اندوده است</p></div></div>

دیوان ازرقی هروی به اهتمام سعید نفیسی - ازرقی هروی - تصویر ۱۱۲

شمارهٔ ۴

گرچه ما از جزغ نیاساییم
جان پاکت ز غم بیاسوده است
مثلست این که  آفتاب به گل
کس نیندود و سخت بیهوده است
زیر هر پشته ای ز صورت تو
آفتابی به کهگل اندوده است

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و آرامش جان اشاره دارد که از غم آزاد شده است. شاعر به مقایسه آفتاب و گل می‌پردازد و بیان می‌کند که مانند آفتاب که بر گل می‌تابد، روح پاک و بی‌غم نیز مانند نوری است که بر زیبایی‌ها می‌تابد. در انتها، اشاره به وجود زیبایی و نور زیر هر پشته‌ای دارد، نشان‌دهنده امید و زندگی است.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: هرچند ما از مشکلات و دردها خسته نمی‌شویم، اما روح پاک تو از غم‌ها آزاد است.

گرچه ما از جزغ نیاساییم

جان پاکت ز غم بیاسوده است

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که مانند این است که خورشید به گل کسی نتابد و این کار کاملاً بی‌فایده و بی‌نتیجه است.

مثلست این که : آفتاب به گل

کس نیندود و سخت بیهوده است

هوش مصنوعی: زیر هر توده‌ای، از زیبایی تو جایی هست که به مانند گل درخشان و جذاب است.

زیر هر پشته ای ز صورت تو

آفتابی به کهگل اندوده است

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها