هوش مصنوعی: زمانی که خورشید از بلندای آسمان به خانه‌ی ماه می‌رسد، به سراغ برگ‌های درخت بید برو و نوشیدنی (شراب) را بخواه.

هوش مصنوعی: به من کمی از شراب قرمز بده، اما نه به طور مداوم. بگذار این نوشیدنی در moments خاصی درون دل آرامش را به من هدیه دهد.

هوش مصنوعی: الان که درختان سبز شده‌اند، وقت آن است که از شراب تلخ رنگین بنوشی، چرا که سبیل تو نیز مانند گیاهان سفید و تازه شده است.

هوش مصنوعی: اگر به دارایی و وضعیت دیگران حسرت نبری و به زندگی خودت بپردازی، در این صورت از دست دادن یا به خطر انداختن سرمایه‌ها نمی‌تواند به تو آسیب بزند؛ زیرا ارزش زندگی واقعی در آرامش و رضایت است، نه در دارایی‌های مادی.

هوش مصنوعی: اکنون به دشت بیابان برو که مانند آبی درخشان است، و زیر نور خورشید، جلوه‌ای از زیبایی و شکوه را می‌بیند.

هوش مصنوعی: آسمان به مانند آینه از غبار و کثیفی تیره می‌شود، همان‌طور که روی آینه، زمانی که روی آن چیزی بگذارند، تار می‌شود و کسی نمی‌تواند تصویر خودش را در آن ببیند.

هوش مصنوعی: وقتی که آتش به زیر می‌آید، کبوتر نمی‌تواند به آسمان پرواز کند و فقط به زمین می‌افتد. این تصویر نشان می‌دهد که در شرایط سخت و در مواجهه با مشکلات، پرواز و اوج گرفتن ممکن نیست.

هوش مصنوعی: گرما به قدری شدید شده که موی روباه از پوستش هم جدا می‌شود و به ناخن و دندانش چسبیده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف زیبایی‌ها و لذایذ زندگی پرداخته می‌شود. گلاب و پارچه‌های لطیف نماد ظرافت و زیبایی هستند. خیش که نشان‌دهنده زحمت و تلاش است، در کنار سایه‌ی بید که مظهر آرامش و خنکای قید زندگی است، قرار دارد. شراب و مجالس خالی به لذت‌های گذرا و تنهایی اشاره دارند. ساقیان مانند ماه درخشان و دل‌فریب‌اند و به نوعی زیبایی و شادابی را به تصویر می‌کشند. این ترکیب نمادین احساساتی از زندگی را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: شراب قرمز و درخشان در چنین لحظه‌ای که زمان مناسبی است، مورد استقبال قرار می‌گیرد و به ویژه با نسیم شمالی همراهی لذت‌بخشی دارد.

هوش مصنوعی: من بنده‌ی باد شمالی هستم که با خود بویی خوش از عطر گلابی به همراه می‌آورد و آن را با طراوت صبح زود می‌پراکند.

هوش مصنوعی: او در حالتی چنان مست و خواب‌آلود است که گویی در خوابش به درجات عالی و بهشتی آگاهی دارد و از آنچه در بالاست، باخبر است.

هوش مصنوعی: من به سمت شمال و هری می‌روم، آیا کسی خوشحال خواهد آمد؟ چون شهریار و خداوند من در حال شگفتی است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف ویژگی‌های برجسته یک حاکم موفق و با کمال می‌پردازد. حکومتی که به شکوفایی و رشد ملت خود اهمیت می‌دهد و در راستای عدالت و رفاه عمومی تلاش می‌کند. همچنین به عنوان نمادی از زیبایی و قدرت سلطنت بین مردم شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: مقامی چون خداوندی و پادشاهی که بنده‌اش در زمانه بدون هیچ اجبار و فشاری به او وابسته است.

هوش مصنوعی: صدای پرصلابت او مانند نواختن طبل جنگ، نیرو و اراده را در میدان نبرد برمی‌انگیزد، همان‌طور که وقتی جنگ به تنهایی به میدان می‌آید، تمام نیروی لشکر را متجمع می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که نور خورشید به اوج خود می‌رسد، ستاره‌ها به حقیقت ناپدید می‌شوند و مانند کلاهی که از سر برداشته می‌شود، غیب می‌شوند.

هوش مصنوعی: تاریکی که بر تن او زره می‌نهد، بر روی لباسش جلوه‌ای زیباتر از نقش‌های روی دیبا دارد.

هوش مصنوعی: از آنجا که شیر سیاه، نماد قدرت و شجاعت است، پرچم او در نبرد، دلیرتر و قوی‌تر از هر جنگجویی می‌شود.

هوش مصنوعی: در زمانی که دنیا پر از نبرد و درگیری است و همه جا جنگ و خشونت حاکم است، فردی با دید تیز و مثبت به اطراف خود می‌نگرد.

هوش مصنوعی: از صدای نای و فریاد شیران، چنان لرزشی به وجود می‌آید که حتی از شدت این صدا، بدن‌ها در رحم‌ها نیز به لرزه درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: به میادین نبرد برو و ببین که چطور مانند تیغی که در بدن انسان‌ها فرو می‌رود، تاثیرگذار و قاطع است.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، او پناهگاهی برای جهان است، همان‌طور که وقتی کار سخت می‌شود، به قسمت و سرنوشت و نیروی خود تکیه می‌زنیم.

هوش مصنوعی: به اعتقاد من، یا به خاطر زخم‌های بزرگ، روزگار به من پناه داده است.

هوش مصنوعی: وقتی او شمشیرش را برهنه کند، باید فکر کند که در این دشت چه انسان‌هایی پنهان شده‌اند و چه شیر نادری وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر مبارزانی که در هری هستند از من شهادت بخواهند، همین که خواسته‌اند، برای من کافی است.

هوش مصنوعی: بزم تو به قدری دل‌انگیز و سرزنده است که به نظر می‌رسد زیبایی و لطافتش در یک تصویر ثبت شده و در زمان خاصی به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: اگر هزار نوع گناه از دست او برآید، او بیشتر از آن هزار گناه، عذر و بهانه می‌آورد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که او، در حالی که شاداب و سرزنده است، نمی‌داند که دچار مشکلات و چالش‌های زندگی خواهد شد. به عبارت دیگر، زندگی ممکن است ناگهان تغییر کند و او از خشم و ناملایمات در امان نخواهد بود.

هوش مصنوعی: آیا تو ای شاه بزرگ و خسرو، که خدمتگزاری تو باعث قدرت و پایه‌گذاری افتخار و مایه‌ی عظمت است؟

هوش مصنوعی: عزت و افتخار تو به خاطر بینش و درک بالایت است، چرا که هنر و خلاقیت تو مانند دریا است که همیشه در حال بازگشت و تجدید خودش است.

هوش مصنوعی: طبیعتاً از خوبی و صفات نیک تو، ستایش و تحسین بر زبان‌ها می‌آید و دهان‌ها به عشق تو خاک پای تو را می‌بوسند.

هوش مصنوعی: بسیار نخواهد گذشت که ستاره‌ها از مدار آسمان به احترام تو بر زمین سر خم خواهند کرد.

هوش مصنوعی: از خون دشمن که در دشت ریخته شده، چگونه می‌توانی در جنگ پیروز شوی؟ زمان و سرنوشت همچون آبی آرام، به جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: وجود تو و ستایش از تو به قدری بزرگ و والاست که نه می‌توان آن را در کلمات گنجاند و نه می‌توان به چیزی مشابه آن اشاره کرد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم تو را ستایش کنم، باید بگویم که من در این کار ناتوان و ناکام هستم و این داستان به همین سادگی تمام می‌شود.

هوش مصنوعی: من از هیچ سرزنشی آزار نمی‌بینم، زیرا در نهایت، کسی نمی‌تواند به عمق کارهای الهی پی ببرد.

هوش مصنوعی: هرگز نباید تا زمانی که هنوز آرام نشده‌ای، مانند کاه باشید. باید در مواقع ضروری با شدت و قدرت مانند کوه باشید.

هوش مصنوعی: دل ناصحتی مانند کوه است که در برابر حوادث قوی و سخت می‌ایستد، اما چهره‌ی دشمنان به اندازه کاه نازک و ضعیف است و با شادی‌های ناپایدار در هم می‌شکند.

هوش مصنوعی: تو شبیه فریدون روی تخت نشسته‌ای، در حالی که دشمن همچون ضحاک به چاه افکنده شده است.