هوش مصنوعی: وجود من در این بدن و چشمی که مانند لاله است، هر روز نور بیشتری می‌گیرد و زندگی‌ام در حال افزایش است.

هوش مصنوعی: از این روشنایی و انرژی که به جانم می‌بخشد و از آن افزایشی که در نور دارم، هیچ‌کس نتوانسته از آن چهره بهره‌مند شود جز من که مورد لطف یزدانم.

هوش مصنوعی: اگر دلبر من در چشم دیگران زیبا نیست، باید از این که خودم زیبا هستم و آن‌ها زشت‌اند، سپاسگزار باشم.

هوش مصنوعی: اگر گله از دست گرگ در امان باشد، این به آن معنا نیست که شبان می‌تواند در آسودگی و راحتی بماند. همواره او باید مراقب و نگران باشد.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که فکر چهره‌اش برایم مانند یک نگارخانه است و دلم پر از می و عطر گل ریحان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به چهره او عمیق و دقیق نگاه کنی، احتمال می‌زنم که به خاطر عشق او عذابی را متحمل خواهی شد.

هوش مصنوعی: خدایا، ای بزرگوار، تو هستی که به من این‌گونه چهره‌ای عطا فرمودی و به خودت شکلی متفاوت بخشیدی.

هوش مصنوعی: خداوند به من روح و زبان عطا کرده است، و من با محبت و ستایش او، روح و زبانم را پرورش می‌دهم.

هوش مصنوعی: عاطفه‌ها و محبت‌های وجود یک شخص، باعث افتخار و عزت زمین و جهان می‌شود. این فرد به گونه‌ای است که بزرگی و عظمت او را می‌توان ستایش کرد و افتخار کرد که چنین شخصی در میان ماست.

هوش مصنوعی: وجیه دولت ابوعاصم، کسی است که پاکی و دوری از گناهش به مانند دژی، از او محافظت می‌کند.