هوش مصنوعی: ماه رمضان با خوش‌آمدگویی آغاز شد و دیشب به استقبال مقام بلندمرتبه‌ای رفتیم.

هوش مصنوعی: جنسید، نماد زمان و تاریخ، در دوران سکندر به عنوان نماینده هدف و معنا در زندگی انسان‌ها و نسل آدمی شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: تو فرمان می‌دهی و تقدیر به سادگی تحقق پیدا می‌کند و حکم تو مانند قضا و قدر قطعی و بدون تغییر است.

هوش مصنوعی: از مهارت و توانایی تو، امور کشور به درستی پیش می‌رود و به خاطر سهم تو، قامت آسمان به انحنا درآمده است.

هوش مصنوعی: به مانند درخت سدره که در مقام بلندی قرار دارد، شما نیز در مرتبه‌ای والا هستید، و مانند کعبه که مکانی محترم و مورد احترام است، جایگاه شما نیز بسیار گرامی و ارجمند است.

هوش مصنوعی: عطر و بوی تو مانند مشک تاتار در فضا پراکنده است و به همراه آن، خاکی که در آن وجود دارد، یادآور آب مقدس زمزم است.

هوش مصنوعی: نفس‌های تو به حدی دل‌فریب و زندگی‌بخش است که انگار همانند نفس مسیح برای مریم.

هوش مصنوعی: در زره تو قدرتی نهفته است که می‌تواند سرنوشت‌ها را تغییر دهد و در شمشیر تو توانایی پیروزی و شکست وجود دارد، بدون آنکه غم را احساس کنی.

هوش مصنوعی: در حضور تو، هر نکته‌ی پیچیده و مبهم به وضوح و روشنی نمایان است.

هوش مصنوعی: رازهای کارها در دست تو است و دل تو آینه‌ای است که این رازها را منعکس می‌کند، پس تو به آنها آگاهی و دسترسی داری.

هوش مصنوعی: جمشید نام تو را به عنوان نشان و نشانه‌ای بر روی انگشتر خود ثبت کرده است.

هوش مصنوعی: در نام بزرگ تو به نوعی ویژگی‌های اسم اعظم وجود دارد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه بر انسان، سلطنت و حکم ازلی و ابدی محرز نشد،

هوش مصنوعی: خداوند، هدف و آرزوی هر دو جهان را به ذات تو اختصاص داده است.

هوش مصنوعی: سحر و جادوگری حسود، شبیه به داستان فریبنده‌ای است که هم می‌تواند چون روباه باشد و هم چون شیر خشمگین.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، تیغ تو همچون ماری در حال پیچیدن به دور دشمن است.

هوش مصنوعی: خاکی که در آنجا پای قیصر نشسته است، هم اکنون در زیر پای توست و اسب رستم بر آن می‌تازد.

هوش مصنوعی: شما با قدرت و استحکام نیروی عدالت، پایه‌های کشور را محکم کرده‌اید.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زمان، سال‌هاست که با نفس‌های خودم کسی را دوست و همراز نداشته‌ام.

هوش مصنوعی: ما به خاطر زینت‌های این دنیا دلی پر از آشفتگی داریم، مثل موی تاب‌خورده و در هم.

هوش مصنوعی: مانند گلی خوشبو که در میان گیاهان دیگر دیده می‌شود، در حالی که در هم ریخته و ناآرام است.

هوش مصنوعی: در هر لحظه، سینه از اندوه و حسرت خالی نبود و چشمان کسی همیشه بی‌اشک نماندند.

هوش مصنوعی: به خاطر حادثه‌ای که برای بلبل روح من اتفاق افتاده، در حیرت و شگفتی مانده‌ام و قادر به بیان احساساتم نیستم.

هوش مصنوعی: ناگهان نعمت سخاوت و generosity از چهره‌ی بخت من مانند شبنم پاک شد.

هوش مصنوعی: تمام افکار و دغدغه‌های سنگین از دل من رفته است و حالا فقط اندیشه‌های مثبت در آن مانده است.

هوش مصنوعی: خوشحالم که بر زخم‌های من توجه و مهربانی‌ات را قرار دادی.

هوش مصنوعی: اگر دردی را حل نکردی، چگونه می‌توانی انتظار داشته باشی که مسائل دیگر به راحتی حل شوند؟

هوش مصنوعی: دشمن تو اگرچه در برابر سختی‌ها مانند آسمان، لباس اندوه بپوشد، اما...

هوش مصنوعی: از فضل و نعمت تو، معلم در مقابل تو احترام می‌گذارد و با افتخار به ستایش تو می‌پردازد.

هوش مصنوعی: وقتی نظر تو به همه جا می‌رسد، نگاهی هم به ما بینداز.

هوش مصنوعی: در زندگی، زمانی که اندوهی وجود دارد، شادی نیز در پی آن خواهد آمد و این دو احساس همیشه در کنار هم هستند.

هوش مصنوعی: امیدوارم لب‌هایت از شادی بخندد و دلت از خوشحالی شاداب باشد.