هوش مصنوعی: آیا تو از نسل پادشاهان و نژاد برتر جهانی؟ تو که پادشاه واقعی عالم هستی.

هوش مصنوعی: در سرنوشت دشمنان تو هیچ شادمانی وجود ندارد و در دل دوستانت نیز هیچ اندوهی نیست.

هوش مصنوعی: تصور می‌کنم که دنیا را با خنجر بگیرند و آن را به دست تقدیر بسپارند.

هوش مصنوعی: اگر بر تو به مانند افعی حمله کنند، باید دشمن را در رگ و پوست او، مانند خود افعی، مورد هدف قرار دهی.

هوش مصنوعی: وقتی نفس نای آهنین تو به صدا در می‌آید، کسی که به بدی فکر می‌کند، نمی‌تواند حتی یک نفس را تحمل کند.

هوش مصنوعی: از آن هندی که با تیغ زهرآلود خود دشمن را به شدت می‌آزارد، مانند یخی که در رگ‌های دشمن ذوب می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا تو پادشاهی که با قدرت و برتری، همچون یک قهرمان، در برابر تو فروتنانه ایستاده‌ام.

هوش مصنوعی: ستودن خاک نعل اسب تو، نشانه‌ای از افتخار نیاکان من تا به آدم است.

هوش مصنوعی: در این نامه بیان شده که ما با شادی خود افزایش یافته‌ایم، و به همین دلیل توانسته‌ایم اندکی از خوشحالی دشمنان را کاهش دهیم.

هوش مصنوعی: از این پس، هرکس که بتواند تنها یک بیت شعر بگوید، شایسته است که من به او احترام بگذارم و او را بزرگ بدانم.

هوش مصنوعی: به خاطر شادی و خوشحالی از خود بیخود شدم، چرا که هیچ چیزی جز شادی و خوشحالی برای من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو آن پادشاهی که اگر زنده بودی، زمین را برایت بوسه می‌زد.

هوش مصنوعی: تو در آن شهر محبوبی که به خاطر شمشیر و تیر تو، مبارزانی چون زال و رستم از میدان جنگ نزد تو آمده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر از زیبایی و خط و نقش تو به خود ببالم یا در این باره گزافه‌گویی کنم، این نه تنها گناهی ندارد بلکه حقیقتی روشن است.

هوش مصنوعی: مراقب باش که هر خانه‌ای مانند کعبه نیست و هر چاهی نیز به مقام چاه زمزم نمی‌رسد. این بدان معناست که همه مکان‌ها و فضاها ارزش و اهمیت یکسانی ندارند و باید به درستی جایگاه هر یک را شناخت.

هوش مصنوعی: ویژگی‌های تو و نامت مانند زمزمی پاک و کعبه‌ای بزرگ و محترم است.

هوش مصنوعی: ذهن بدبین تو از تیزی تیغت آگاه است و همچون شعله‌ای درونش می‌سوزد، مانند فرزندی که در آتش گرفتار آمده است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم این بیت را به زبان ساده بیان کنم، می‌توان گفت: از خواب من، نیمی از آن به حقیقت می‌پیوندد و دیگر آن نیمه نخواهد آمد. تنها خداوند می‌داند.